Autor(ka) nie do ustalenia.
[żałoba] staje się łatwiejsza do opanowania dzięki zielonym pędom nowego życia rosnącym wokół niej. Zmarli zawsze są obok nas. Gdy o nich myślimy, z czasem ból słabnie, a nasze zainteresowania, przyjaźnie i poczucie sensu się rozwijają, częściowo nadal dzięki ich wsparciu.
*
[…] poza workiem tkanek, słabości i nadziei, z których się składamy, coś po nas przecież zostaje. […] doświadczamy miłości, transcendencji, zachwytu, wdzięczności oraz jedności z innymi i choć to niczego nie dowodzi, sprawia, że wcale nie jest głupio wierzyć, że istnieje coś poza nami.
*
[…] wszyscy jesteśmy tylko liśćmi na tym samym drzewie, które najpierw się rozwijają, potem opadają i gniją, jednak pozostają częścią trwałej niewysłowionej całości.
Simon Boas, Poradnik umierania dla początkujących,
przeł. Dobromiła Jankowska, Angora, Warszawa 2025.
[dostęp 16.03.2025],
źródło.
*
[…] niestrudzenie ćwiczyłem na fortepianie Arię z Wariacji Goldbergowskich. Bardzo trudne przedsięwzięcie dla kogoś, kto nigdy nie miał lekcji gry na fortepianie. Przy instrumencie czułem się jak dziecko, które po raz pierwszy uczy się pisać. Nauka pisania ma w sobie coś z modlitwy. Minęły ponad dwa lata, zanim udało mi się zagrać całą arię z pamięci. Od tamtej pory powtarzam ją jak modlitwę.
Byung-Chul Han, Nie(do)rzeczy, przeł. Marcin J. Leszczyński,
Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź 2023.
(wyróżnienie własne)
J.S. Bach, Wariacje Goldbergowskie, Aria + wybór wariacji,
Samuele Telari (akordeon).
White Raven’s Liked List ♥
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz