3759. Na schodach co dnia

Tytuł — nie! Szata graficzna okładki — nie ma mowy! Matematyka — miałam z nią miłosną relację, więc po co? Trzy razy „nie”, ale coś mnie tknęło, gdy dowiedziałam się o istnieniu tej książki. Nie odpuszczała, natrętnie przychodziła do mnie przez kolejnych kilka dni, więc zajrzałam do darmowego fragmentu i… wiedziałam, że muszę ją przeczytać! Na haczyk neuro­plasty­czności dałam się złapać. I dobrze, pyszny był ten haczyk.

Wspaniała jest ta książka — siedem kropek… 18×5… po prostu fenomenalne i już! Zostawiła mnie z żywą zmianą w dłoniach.

Napisałam tę książkę, ponieważ wiem, że gdy dowiadujemy się o rozwoju mózgu, nastawieniach oraz wielowymiarowym, głębokim i opartym na współpracy myśleniu, otwiera to różne aspekty naszych osobowości. Teorie te nie zmienią nas w innych ludzi, ale mogą uwolnić coś, co i tak w nas tkwiło, z czego zawsze mogliśmy skorzystać, tyle że najczęściej sobie tego nie uświadamialiśmy.

*

Twierdzi on [Etienne Wenger], że kiedy się czegoś uczymy, nie chodzi tylko o proste przyswajanie wiedzy albo zbieranie informacji i faktów, ponieważ proces uczenia się rozwija nas jako ludzi.

*

[…] dzielenie się myślami to przecież uczenie się.

*

Ale myślenie z natury ma charakter społeczny. Nawet kiedy czytamy samotnie książkę, wchodzimy w interakcję z refleksjami innej osoby. Zapewne najważniejszą częścią procesu uczenia się jest to, by kiedy już rozwiniemy w sobie zdolność łączenia się z cudzymi koncepcjami, umieć wcielać je do naszego myślenia i dzięki nim wkraczać w nowe obszary.

*

[…] nasze reakcje ukształtują naszą przyszłość. Zmiana nastawienia wpływa nie tylko na sposób, w jaki myślimy o rzeczywistości; ale także na tę rzeczywistość.

*

Błędy są częścią życia, a im odważniejszych wyborów dokonujemy, tym więcej pomyłek zaliczymy. Pogodzenie się z błędami nie wpływa na ich liczbę, ale można je postrzegać pozytywnie albo negatywnie. Jeśli wybierzemy tę pierwszą postawę, pomoże nam ona pozbyć się ograniczeń.

*

Wszystko, czegokolwiek pragnąłeś, leży po drugiej stronie strachu.

*

[…] nauczcie się cenić porażki i pokonywanie przeszkód, ryzykować, i nie pozwólcie, by inni stawali wam na drodze. Jeśli natkniecie się na przeszkodę, znajdźcie sposób, żeby ją obejść, podejdźcie do problemu z innej strony.

*

Kiedy rezygnujemy z czegoś, uznając, że nie damy sobie rady, rzadko robimy to z powodu rzeczywistych ograniczeń; przeważnie wynika to z niewiary we własne możliwości.

*

Nie ma sensu rozważać, co by było gdyby… Co się stało, to się nie odstanie. Pozostaje jedynie się z tym pogodzić. Życie jest dużo prostsze i o wiele radośniejsze, kiedy patrzysz na to, co możesz zrobić, a nie na to, czego zrobić nie jesteś w stanie.
     Każdy nowy dzień to dobry dzień.
// Henry Fraser

Jo Boaler, Umysł bez granic, przeł. Artur Ubik,
HarperCollins Polska, Warszawa 2019.

Można krok po kroku, mozolnie, pracować nad rozwiązaniem problemu, wychodząc z różnych koncepcji. Ale kiedy już zrozumiemy istotę rzeczy i zaczniemy postrzegać ją jako całość, w umyśle zachodzi niesamowita kompresja. Można odstawić tę wiedzę na półkę, szybko i całkowicie przywołać ją w razie potrzeby i skorzystać z niej jako kolejnego kroku w innym procesie rozumowania. Wgląd związany z tą kompresją jest jedną z tych frajd, jaką daje matematyka.

(tamże)