4542. Wracając do żywych (I)

Bo piękny tytuł. Bo piękne zdjęcie na okładce. Bo z Tollinim kiedyś o tej książce rozmawiałam. Długo na mnie czekała.

Omikron złapał mnie w połowie tej lektury. Nie było mowy o czytaniu. Żadnym! Nie było mowy bardzo długo. Ośmiotysięczniki powoli znikają z ula. Wraca i czytanie. Koń­cze­nie tej książki, gdy stało się to już możliwe, było cudownym sposobem na wra­ca­nie do żywych.

Postrzeganie tego, kim jesteśmy, zmienia się poprzez świa­do­mość. A to zmienia wszystko.

*

Całe życie jest magicznym pokazem światła i kształtu, wszechświatem nieskończonych błogosławieństw, które zachęcają nas, byśmy otworzyli nasze serca na oścież i kochali bezgranicznie, kochali aż po koniec nieskończonych snów.

*

Możemy zamienić tęsknotę na miłość. Zaczynałem odkrywać, że gdy kochasz świat, świat odwzajemnia ci się miłością.

*

W najlepszym wypadku słowa wskazują na coś wykraczającego poza umysł konceptualny, czego umysł konceptualny nie może wiedzieć.

*

[…]  będziemy zadziwieni, ile wszechświatów przemierzamy w ciągu kilku chwil.

*

     – Nie traktuj myśli jak wroga – powiedziałem. – To nie myśli są pro­ble­mem, a podążanie za nimi. Trzeba uważać na chwilę, gdy poczujesz, że idziesz w stronę obrazu, pomysłu, minionego zdarzenia, planu na później lub na jutro, a nie na same myśli.

*

Stajemy się i stajemy. Zawsze się stajemy.

*

Czy możemy wskazać źródło myśli? Kiedy się zaczyna, dokąd idzie, kiedy się kończy, kiedy jedna myśl się rozpada, a powstaje inna? Czy możemy wskazać przyczyny i uwarunkowania każdej myśli? Czy nasze myśli mają inne cechy niż tęcza?

*

[…]  zawsze jest jakaś luka, chwila pomiędzy czymś, co uwa­ża­my za ciągłość, tak jak chwila pomiędzy oddechami czy myślami.

*

Żyłem w nowym świecie. Nie mogłem, ściśle mówiąc, liczyć na pomoc, ale widziałem, że w ten czy inny sposób ten nowy świat się mną zaopiekuje.

*

[…]  nigdy nie należy wątpić w objawioną miłość.

*

Starszym ludziom szczególnie trudno jest uwierzyć, że schematy za­ko­rze­nio­ne od dziesiątek lat można zmienić. Normy społeczne po­twier­dza­ły kiedyś te założenia. Wtedy neurolodzy odkryli coś, co nazywa się neuroplastycznością – zdolność mózgu do zmiany i reakcji na nowe doświadczenia na wszystkich etapach życia. Ta informacja może być nie­sa­mo­wi­cie pomocna, ponieważ jeśli nie wierzymy, że zmiana jest mo­żli­wa, to z pewnością nawet nie spróbujemy.

*

Im bardziej uciekamy, tym mniej mamy szans na ucieczkę.

*

Dobry los sprawił, że dzięki odebranym naukom wiedziałem, iż zmiana ma miejsce cały czas. Poczucie bycia w pułapce, tkwienia w miej­scu, bezruch – to wszystko są historie tworzone przez nas sa­mych. Mamy wrodzoną zdol­ność do wyzwolenia się z tych odrętwiających zwrotów. Tak naprawdę zmie­nia­my się z każdą sekundą, tak jak wszystko inne w naszych wi­dzial­nych i niewidzialnych światach.

*

[…]  przeżyć każdą chwilę
tak pełnie i radośnie
jak to możliwe.

*

Aby wejść w nieznany obszar czegoś nowego i być całkowicie otwartym oraz gotowym na wszystko, co on oferuje, musimy porzucić nasze hołubione wyobrażenia mówiące jak coś powinno wyglądać.

*

[…]  pozostać z tymi uczuciami, aby sprawdzić,
co mogą nam da […].

*

Gdziekolwiek jesteście i cokolwiek robicie, od czasu do czasu zatrzymajcie się i odprężcie swój umysł. Nie musicie niczego zmieniać w swoim do­świad­cze­niu. Możecie pozwolić, aby wasze myśli i uczucia swobodnie przy­cho­dzi­ły i odchodziły, pozostawiając zmysły szeroko otwarte. Zaprzyjaźnijcie się ze swoim doświadczeniem i sprawdźcie, czy możecie zauważyć rozległą świa­do­mość, która jest w was przez cały czas. Wszystko, czego kiedy­kol­wiek pragnęliście, jest właśnie tutaj, w obecnej chwili świadomości.

Yongey Mingyur Rinpoche, Zakochany w świecie. Mądrość
buddyjskiego mnicha o życiu i śmierci, przeł. Karolina Pruszyńska,
Studio Astropsychologii, Białystok 2020.
(wyróżnienie własne)

Ważne, aby się nie poddawać, nie przestawać próbować.

*

Stawiając czoła lękowi przed przyszłością, zmieniamy teraźniejszość.

*

[…]  praktykować. Próbować. To wszystko, co w naszej mocy.

*

Uczysz się dokładnie tak samo jak wszyscy: poprzez błędne wyobrażenia, frustrację i próbowanie ciągle od nowa. Nie ma innego sposobu.

(tamże)