4544. Same nieba

Wczoraj. Odkryłam znaczącą wadę każdego języka ojczystego: nic nie zachwyca, nic nie zadziwia, a po­win­no, nic nie rodzi pytań — wyjątków nawet się nie zauważa, ma­jąc wszystko za oczywistość. Gżegżółki, chrząszcze, chrabąszcze tylko mi szeleszczą, zbyt swojskie nie przenoszą mnie w nowe przestrzenie. Czy zdarzyło się Wam pytać, dlaczego poniedziałek jest poniedziałkiem, a sobota so­bo­tą? Wiele dziwnych pytań przyszło mi w życiu do gło­wy, ale TO nigdy.

Wczoraj. Niepokój, niepewność wokół… rodzajnika! Widziałam, jestem pewna, ale nie pamiętam reguły. Skoro nie pamiętam, to znaczy, że nie wiem, a wiedzieć chcę. Klik, klik i siódme niebo! A nawet dwa siódme nieba!

Pierwsze niebo. Poniedziałek jest poniedziałkiem, bo jest… po niedzieli. Wtorek jest wtorkiem, bo jest… wtórym (drugim) dniem po niedzieli. Środa jest środą, bo jest środkowym dniem tygodnia. Czwartek i piątek… już nudno się robi, prawda? Tylko sobota wy­rwa­ła się spod dyktatu niedzieli i pochodzi od szabatu, choć razem z nie­dzie­lą sta­no­wią szcze­gól­ną parę świątecznych dni tygodnia. Nie wiedziałabym tego wszystkiego, gdybym miała pewność, kiedy używa się rodzajników przy dniach ty­god­nia w języku włoskim.

Drugie niebo. I ja w nim po raz drugi, bo już kiedyś dni tygodnia w języku włoskim próbowałam ogarnąć. Zachwycili mnie Patroni, od których wzięły się nazwy dni. Po­nie­działek jest dniem Księżyca. Wtorek jest dniem Marsa. Środą opiekuje się Mer­ku­ry, a czwartkiem Jowisz. W piątki ma nas pod swą opieką Wenus. I zderzyły się Drzewku kulki w głowie, generując kolejny zachwyt: angielską sobotę wspiera Sa­turn, a niedzielę Słońce. Czyż nie jest to nie tylko interesujące, ale i wspaniałe?

Dziś. Szybciutko sprawdziłam. Heniutka urodziła się pod czujnym okiem Marsa, Sadownika pierwszy oddech wspierany był przez Księżyc, a ja przyszłam na świat w dniu Słoń­ca. Wspaniałe!

Dziś. Po raz pierwszy w życiu zainteresowałam się kolejnością planet w układzie sło­necz­nym — obejrzałam, nie zapamiętałam. Nigdy nie jest za późno, by coś człowieka porwało i zachwyciło. Jest zupełnie inaczej, gdy tylko pomyślę, że dziś nie był po pro­stu czwar­ty dzień tygodnia, ale że pod swą opieką miał nas Jowisz. Pięknie!