Niedzielne odliczanie literek, trzy, poślizgnięte na czasie, trzystu kilometrach powrotu do ula i kolejnych kilkunastu godzinach, gdy wybierając cytaty, starałam się nie upuścić najważniejszych dla mnie literek.
Pamiętam tamtą książkę, tak ważną, tak mocną. Ta przyciągnęła mnie tytułem i oprawą graficzną. Choć jest o niewyobrażalnym, to jednocześnie jest to książka przede wszystkim o bezgranicznej nadziei i nieskończonej miłości.
26 historii, perspektyw, indywidualnych losów, a w nich powtarzające się elementy, nie do znudzenia, lecz by dać świadectwo ukrytych w nich dóbr, z niebywałą łatwością niedostrzeganych w zdrowym, czyli chorym, świecie.
Ta książka uświadomiła mi, że dla mnie najtrudniejsza w żałobie po odejściu Białego Kruka jest utrata wspólnej przyszłości, a w niej tych wszystkich naszych planów, które pozostaną na zawsze niezrealizowane.
[…] historie, które trzymasz właśnie w swoich dłoniach, historie, które na twoje dłonie zostały złożone i tobie ofiarowane, są dowodem i nadzieją, że nawet po największym trzęsieniu ziemi można odbudować swoje życie. Życie, w którym obok bólu jest miłość, obok smutku wdzięczność, obok pustki sens, a przy tęsknocie wiara w przyszłość.
•
Wiadomo, jak nazwać kogoś, kto traci żonę, męża lub rodzica, ale nie ma w języku określenia na osieroconych rodziców. Przyjmując tezę, że to język kształtuje naszą rzeczywistość, wygląda na to, że w każdym aspekcie próbujemy zaprzeczyć istnieniu śmierci dzieci. W efekcie mamy samotnych i niemych żałobników.
Magdalena Mikulska
🖇🖇
To okruszki, którymi się nasycisz.
To okruszki, po których odnajdziesz drogę do własnych wartości.
To okruszki najcenniejszego kruszcu, które wzbogacą Cię poprzez miłość i wdzięczność.
[…] ta książka, będąca spotkaniem odbywającym się poza czasem i przestrzenią, tu i teraz. Zatrzymaj się. Bądź. Doświadcz. Poczuj.
[…]
Przyglądaj się sobie i zaopiekuj się sobą w najlepszy i najdelikatniejszy dla siebie sposób.
Ta książka nie powinna powstać.
A jednak jej powstanie rzuca wyzwanie prostym myślowym schematom
[…].
🖇
[…] widzimy tylko fragment rzeczywistości. Nie ma co na siłę próbować zrozumieć, ale warto dać sobie szansę na przeżywanie życia ze wszystkimi jego blaskami i cieniami.
🖇
Wiedz, że czeka cię długa podróż, która na pewno nie jest łatwa. Ale jak to w każdej podróży bywa, czekają cię zmiany, wyzwania. […] Waszą siłą jest ta niezwykła miłość i więź, która pomimo śmierci jest nierozerwalna.
🖇
Czas nie leczy ran. Czas pomaga w zrozumieniu […].
🖇
Prosimy, nie bójcie się z nami rozmawiać. Tak bardzo potrzebujemy być wciąż w społeczeństwie, nie chcemy nie pasować tam, gdzie dotychczas tak dobrze pasowaliśmy. […] Dlaczego chcemy rozmawiać tylko o zdrowych dzieciach, czy one są lepsze, ważniejsze?
🖇
[…] dobrym sposobem jest nawet posiedzenie razem w ciszy. Razem. Niby niewiele, ale jest to bardzo intymne i scalające. […] Tęsknota to bardzo mocne uczucie.
🖇
Sporo ludzi się nas bało, nie wiedzieli, jak z nami rozmawiać […]. Pomijanie tematu było najgorsze, chciałam, żeby powiedzieli: „Nie wiem, co powiedzieć, ale chcę być przy tobie”, zamiast tych wszystkich rad…
🖇
Czasem robiłam trzy kroki do tyłu,
zanim postąpiłam krok naprzód.
🖇
[…] cieszę się, jak ktoś potrafi mnie wysłuchać. Tylko wysłuchać, nie dawać rad, wysłuchać. […] Nie udawajcie, że nic się nie stało, nie unikajcie tematu, bo to najgorsze, co możecie zrobić.
🖇
Staram się nie spieszyć. Z uważnością
obserwować otaczający świat.
Zdałam sobie sprawę, że to ode mnie zależy, jak będzie wyglądać moje życie. Mogę pozostać smutną i obrażoną na cały świat kobietą, ale mogę też to wydarzenie zamienić w dobro. Decyzja należy tylko i wyłącznie do mnie. […] jesteśmy silniejsi, niż nam się wydaje, że jesteśmy w stanie przetrwać sytuacje, które wydają się nie do przejścia.
🖇
Nie można pozwolić, by wciągnął nas mrok i warto za wszelką cenę mieć nadzieję.
Jak pisał ksiądz Jan Kaczkowski: „Nadzieja to czas bez pożegnań”.
🖇
Z perspektywy czasu widzę, że zauważenie tej bezsilności i zrozumienie, iż pewne zdarzenia dane nam przez los są ponad nami, nie pozostawiają prawa wyboru, prowadzi do zaakceptowania trudnej rzeczywistości.
🖇
- A wiesz co? Zrozumiałem, co w życiu nie przemija.
- I co to jest?
- Miłość.
🖇
Z pozycji rozumu nie jesteśmy w stanie poddać się nieznanemu, które wzbudza w nas lęk czy strach. Tylko zaufanie temu, co przyniesie los, da nam szansę na uwolnienie stłumionych emocji. Jednak musisz wiedzieć, że nie da się tego osiągnąć na drodze rozumu.
🖇
[…] warto żyć tu i teraz, doceniać to, co się ma. […] To budujące, że prędzej czy później można się podnieść z najgłębszego dna rozpaczy.
🖇
Śmierć nie jest dla miłości żadną przeszkodą.
🖇
Zrobimy z tego jeszcze dobre życie.
Alina Wojsław, Magdalena Mikulska, Okruszki.
26 historii spisanych przez rodziców po stracie dziecka,
Wydawnictwo Franciszkanów Bratni Zew, Warszawa 2024.
(wyróżnienie własne)
Módl się tak, jakby wszystko zależało od Boga, a tak działaj, jakby wszystko zależało tylko od ciebie.
— św. Ignacy Loyola
🖇
W całym bólu, rozpaczy musicie zadbać o siebie i nie rezygnować z planów, marzeń. To, że będziecie szczęśliwi i uśmiechnięci, nie znaczy, że nie pamiętacie o stracie! Macie prawo do uśmiechu! Życia! Nie zamykajcie się przed światem!
🖇
Może najpierw trzeba przejść przez piekło, by docenić i zrozumieć, czym naprawdę jest szczęście?
🖇
Przyjęłam to, co się wydarzyło.
Pozwoliłam słońcu wstać kolejny raz.
🖇
Teraz wiem, że niemal w jednej chwili na podciętych skrzydłach możemy wzbić się ponownie w górę.
🖇
Nikt nikomu nie potrafi czytać w myślach (na szczęście), dlatego mówmy i pytajmy siebie nawzajem o wszystko wprost.
🖇
Ta zmiana ciągle się we mnie dokonuje.
(tamże)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz