Niedzielne odliczanie literek, raz. A w zasadzie ostatnie dwie trzecie „raz”, bo chodzi o dwa ostatnie opowiadania. Książka była strzałem w dziesiątkę, by zacząć czytać proste teksty dla niedzieci. To były dla mnie nie tylko trzy ciekawe historie, ale przede wszystkim orgia na temat czasowników w czasie teraźniejszym i przeszłym, trybu rozkazującego oraz okoliczników czasu i miejsca. Coś pięknego!
Gdyby ktoś, nim przeczytałam tę książkę, zaproponowałby mi posłuchanie Toto Cutugno, powiedziałabym: nie znam. I skłamałabym, bo piosenkę L’italiano znam od dziecka (jako melodię), choć oczywiście nie wiedziałam, jaki tytuł ma piosenka i kto ją śpiewa. Teraz już wiem, ale łomolę inną piosenką Toto.
As a teacher, I always encourage and support those who strive to learn.
*
The main goal, of course, will be to read the whole book to the end […].
// Giovanni Ducci, Introduction.
* * *
— Studi? Lavori? Che fai? Cosa ti piace?
— […] studio arte. Mi piace […] mi piacciono i datteri… amo Modigliani. Adoro […].
[ — Studiujesz? Pracujesz? Czym się zajmujesz? Co lubisz?
— […] studiuję sztukę. Lubię […] lubię daktyle… kocham Modigliani’ego. Uwielbiam […].]
*
Signore e signori, facciamo un grosso applause a Toto Cutugno!
[…] Stasera ascolteremo una bellissima canzone da un anno fa, si chiama L’italiano.
[Panie i panowie, powitajmy oklaskami Toto Cutugno!
[…] Dziś wieczorem wysłuchamy jednej z przepięknych piosenek zeszłego roku, jej tytuł brzmi
L’italiano.]
*
Cos’è l’arte? È difficile rispondere. Forse è qualcosa che produce un’emozione.
[Co jest sztuką? Trudno odpowiedzieć. Może jest to wszystko to, co wywołuje emocje.]
Giovanni Ducci, Cacciucco con 5 c
[w:] Italian Short Stories, Roma 2021.
(wyróżnienie własne)
— Ah, vedo che le notizie corrono.
— Le notizie corrono e le brutte notizie volano.
[ — O, widzę, że wiadomości szybko się rozchodzą.
— Wiadomości się rozchodzą a złe wieści latają.]
*
— Facciamo una prova. Se domani Marylin Monroe ti invita a cena, tu che cosa fai?
— Io accetto l’invito, naturalmente.
— Ma no! Non devi accettare, devi rifiutare.
[…]
— Pero se domani Marylin Monroe ti invita a cena e tu accetti, sai che succeede?
— Che succeede?
— Succede che durante la cena bevi troppo vino e le parli del nostro progetto. […] Così il giorno dopo, gli americani scoprono il nostro segreto.
[ — Zróbmy próbę. Jeśli jutro Marylin Monroe zaprosi cię na kolację, co zrobisz?
— Przyjmę zaproszenie, naturalnie.
—Ależ nie! Nie wolno ci przyjąć zaproszenia, musisz je odrzucić.
[…]
— Ale jeśli jutro Marylin Monroe zaprosi cię na kolację, a ty przyjmiesz zaproszenie, to co się stanie?
— Co się stanie?
— Podczas kolacji wypijesz za dużo wina i opowiesz jej o naszym projekcie. […]
W ten sposób dzień później wszyscy Amerykanie będą znać nasz sekret.]
Giovanni Ducci, Programma 101
[w:] Italian Short Stories, Roma 2021.
(wyróżnienie własne)
Toto Cutugno, Solo noi.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz