Wieloniedzielne odgruzowywanie literek, sześć. Poślizgnięte na czasie i papierze, z którego literkę po literce trzeba było przenieść.
Włoskie prezentoczytanie trwa. Ta seria uczy mnie nazw zwierząt i roślin, które pewnikiem nigdy do niczego mi się nie przydadzą poza przyjemnością poznania. Tym razem morszczyn (tłum. dosł. dąb morski) czy strzykwa tj. ogórek morski. Nie wspominając o wzbogaceniu polskiego słownictwa o kałana morskiego i pasieniu oczu kreską Ilustratorki.
Questa è Pat.
Pat è una lontra marina.
Le piace mettersi a pancia in su
e galleggiare sul mare.
Le piace anche fare domande.
Ma cosa succede
quando nessuno sa le risposte?
[To jest Pati. / Pim to dziecię wydry morskiej.
Lubi ułożyć się brzuszkiem do góry / i unosić się na wodzie.
Lubi też zadawać pytania. / Ale co się stanie,
kiedy nikt nie zna odpowiedzi?]
🖇
— Ciao, — disse. — Che fai?
Pat continuò a tenere gli occhi chiusi. — Niente, — rispose. […] Bobby le nuotò intorno e poi si mise anche lui a pancia un su.
— Bene, — disse. — Anche io non ho niente da fare, quindi lo farò con te.
[ — Cześć! — powiedział. — Co robisz?
— Nic — odpowiedziała Pati, pozostając z zamkniętymi oczami.
[…] Bobby opłynął ją wokół, a potem wyłożył się też brzuchem do góry.
— Dobrze — odparł. — Ja także nie mam nic do roboty, więc to nic porobię z tobą.]
🖇
— Non lo conosco, — disse Pat.
— E come avresti potuto? — disse Bobby. — Finora sei sempre rimasta con tua madre perché eri ancora piccola.
[ — Nie znam go — powiedziała Pati.
— A jak mogłabyś? — odparł Bobby. — Do tej pory zawsze byłaś ze swoją mamą, ponieważ byłaś jeszcze malutka.]
🖇
[Moja matka ma nowe dzieciątko.]
🖇
— […] Gaffer […] conosce un sacco di storie.
— Sa davvero rispondere alle domande? — chiese Pat. — Mamma dice che ne faccio troppe, e non mi considera quasi mai.
— Be’, falle a me. — disse Bobby. — Se so le risposte, te le darò. Altrimenti chiederò a Gaffer.
Non immaginava in che guaio si era cacciato: Pat non la smetteva mai di fare domande.
— È solo che non so ancora molto, — spiegò Pat, — e voglio sapere. A proposito: come ti chiami?
— Bobby, — rispose lui, — e io so che tu sei Pat.
[ — […] Gaffer […] zna masę historii.
— Naprawdę umie odpowiadać na pytania? — zapytala Pat — Mama mówi, że zadaję ich zbyt dużo i nie traktuje mnie na serio.
— Cóż, zadaj je mi — powiedział Bobby. — Jeśli znam odpowiedzi, to ci powiem. W przeciwnym razie zapytam Gaffera.
Nie miał pojęcia w co się władował: Pat nie ustawała w zadawaniu pytań.
— Po prostu niewiele jeszcze wiem — wyjaśniła Pat — i lubię wiedzieć. Przy okazji: jak masz na imię?
— Bobby — odpowiedział — i wiem, że ty jesteś Pat.]
🖇
[KAŻDA mama ze swoim maleństwem.]
🖇
— Ma volevo un’ostrica... Oh, l’ho persa.
— Be’, meglio perdere un’ostrica che una piccola lontra sciocca. I casi sono due: o non fai le domande giuste o non acolti mai
le risposte. Perché sembra che tu non sappia molto sul mare. Sai qualcosa delle balene?
— No, — rispose Pat.
— Però dovresti, — disse Bobby.
[ — Ale chciałam ostrygę… Och, straciłam ją.
— Cóż, lepiej stracić ostrygę niż małą niemądrą wydrę. Są dwie możliwości: albo nie zadajesz właściwych pytań, albo nie słuchasz nigdy odpowiedzi… Dlatego wygląda, że nie wiesz dużo o morzu. Wiesz coś o wielorybach?
— Nie — odpowiedziała Pat.
— A powinnaś — odgryzł się Bobby.]
🖇
— Va’ via, — disse Pat. — Sono morta.
— Le lontre morte non parlano, — disse Bobby, nuotandole incontro. — Stavo solo dando a Pat una lezione sulle orche.
— Un’ottima lezione, a quanto pare, — disse la mamma di Pat. — Non l’ho mai vista tanto tranquilla. Ma ora svegliala, così possiamo andare al largo.
— Pat, — disse Bobby.
Pat aprì un occhio. — Sono ancora morta? — chiese.
— No, e dobbiamo andare.
[ — Idź sobie! — powiedziała Pat. — Jestem martwa.
— Martwe wydry nie mówią — powiedział Bobby, płynąc na spotkanie mamy Pat. — Daję tylko Pat lekcję na temat orek.
— Wspaniała lekcja, najwyraźniej — powiedziała mama Pat. — Nigdy nie widziałam jej tak spokojnej. Ale teraz pobudka, abyśmy mogli ruszyć w morze.
— Pat — powiedział Bobby.
Pat otworzyła jedno oko. — Jestem już martwa? — zapytała.
— Nie, musimy ruszać.]
🖇
— Che cosa causa le tempeste? — chiese assonnata.
Bobby tentò di trovare una risposta, poi vide che Pat si era messa le zampe sugli occhi e si era addormentata. Così fece altrettanto.
[ — Co powoduje burze? — zapytała senna.
Bobby próbował znaleźć odpowiedź, potem spostrzegł, że Pat położyła łapki na oczy i zasnęła. Zrobił to samo.]
🖇
[Złapali i zjedli po dwie RYBy każdy…]
🖇
— Parlami degli squali.
— Non c’è tempo. Svelta, girati a pancia in giù. Seguimi. Anzi, no, nuotami accanto.
— Perché? — chiese Pat.
— Risparmia il fiato e nuota piu veloce che puoi. Abbiamo degli squali alle calcagna. Non guardare. Andiamo! Veloci.
[ — Opowiedz mi o rekinach.
— Nie ma czasu. Szybko, obróć się. Chodź za mną. Właściwie nie, płyń obok.
— Dlaczego? — zapytała Pat.
— Oszczędzaj oddech i płyń tak szybko, jak możesz. Mamy rekiny na plecach. Nie oglądaj się. Zwiewamy! Szybko.]
[Cóż, nie chciałem, żebyś / dowiedziała się czegoś
o rekinach w ten sposób…]
🖇
— Ieri era ieri, — disse in tono altezzoso.
[ — Wczoraj było wczoraj — powiedział lekceważącym tonem.]
🖇
[Ale co to małż?]
🖇
— […] Ma altri uomini buoni si prendono cura delle lontre malate ed aiutano a trovare una nuova casa.
[ — […] Ale inni ludzie są dobrzy i opiekują się chorymi wydrami i pomagają znaleźć dla nich nowe miejsca na dom.]
🖇
[Zasnęła migiem z łapkami na oczach.]
🖇
A Pat Gaffer piacque all’istante, e a Gaffer piacque lei.
— Be’, di solito non abbiamo femmine qui con noi, — disse.
— Ma io non sono semplicemente una femmina, — obiettò Pat. — Sono una lontra che vuole sapere tutto.
[Gaffer spodobał się Pat błyskawicznie, a Gafferowi spodobała się ona.
— Cóż, zwykle nie ma tu z nami kobiet — powiedział.
— Ale ja nie jestem po prostu kobietą — zaprotestowała Pat. — Jestem wydrą, która chce wiedzieć wszystko.]
[Wydry morskie. Ludzie z Ziemi]
🖇
Seguirono gli uomini fuori, dove c’era una grande piscina piena d’acqua salata. Dopo pochi istanti erano in acqua, sdraiati a pancia in su.
[Ludzie wyszli na zewnątrz, gdzie był duży basen pełny słonej wody. Po kilku chwilach [wydry] były w wodzie, leżąc brzuszkami do góry.]
🖇
— Sono felice di aver voluto sapere, — disse. — Non sarei stata in grado di farlo altrimenti.
Poi si mise le zampe sugli occhi e si addormentò.
[ — Jestem szczęśliwa, że chciałam wiedzieć — powiedziała. — Nie byłabym w stanie zrobić inaczej.
Potem położyła łapki na oczach i zasnęła.]
🖇
— […] Sai una cosa?
— No, — rispose Bobby, — e non voglio saperla.
[ — Wiesz co?
— Nie — odpowiedział Bobby — i nie chcę tego wiedzieć.]
🖇
— Cos’è? Cos’è? — gridò, spaventatissima.
Anche Bobby era in pena, ma si riprese subito.
— Va tutto bene, — disse.
[ — Co to jest? Co to? — wrzasnęła przerażona.
Również Bobby był w kłopocie, ale nie tracił rezonu.
— Wszystko jest OK — odpowiedział.]
🖇
Bobby esclamò: — Oh, è tutto così divertente. Andremo su e poi su e poi ancora più su in alto nel cielo.
— Vorrei che la mia pancia venisse con me, — disse Gaffer. — Mi sento come se l’avessi lasciata a terra. Forse è per questo che gli umani indossono le cinture di sicurezza... […]
Alla fine l’aeroplano tornò orizzontale.
[Bobby wykrzyknął: Och, wszystko jest takie zabawne. Lecimy w górę, a potem do góry, a potem jeszcze wyżej do nieba.
— Wolałbym, aby mój brzuch leciał razem ze mną — powiedział Gaffer. — Czuję się jakby został na ziemi. Może z tego powodu ludzie używają pasów bezpieczeństwa… […]
W końcu samolot wrócił do poziomu.]
Jill Tomlinson, La lontra che voleva sapere tutto,
ilustr. Anna Laura Cantone, z j. ang. przeł. Gloria Pastorino,
Giangiacomo Feltrinelli Editore, Milano 2019.
(wyróżnienie własne)
Arriva la sera, erano molto stanchi e Pat silenziosa.
— C’è qualcosa che non va?— chiese Bobby. — È un eternità che non fai domande. Non vuoi sapere altro? Non sai ancora tutto, eh...
[Nadszedł wieczór, byli bardzo zmęczeni a Pat cichutka.
— Coś jest nie tak? — zapytał Bobby. — Minęła wieczność, od kiedy zadawałaś pytania. Nie chcesz dowiedzieć się czegoś więcej? Nie wiesz jeszcze wszystkiego, ej…]
(tamże)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz