czwartek, września 28, 2017

2575. Tropiąc oślicę

 wpis przeniesiony 3.04.2019. 
 (oryginał z zawieszkami) 

Juula uwielbiam. Inspiracji potrzebowałam. Nowego rozdania poszukuję. Bo w przyszłym tygodniu… nowi studenci…nowa ja? Tak, nowa ja! Marzy mi się wspólne budowanie nie tylko tego, co wymierne, mierzalne, podlegające obiektywnej ocenie. Już jestem ciekawa, z jakim osłem w sobie rozstanę się podczas nadchodzącego roku akademickiego.

[…] ogólnie rzecz biorąc, szkoła po prostu boli.

*

Kiedy uczeń ma pięciu czy sześciu różnych nauczycieli i wśród nich trafi się jeden osioł, to nic się nie stanie, ponieważ każdy w końcu musi się nauczyć, jak dawać sobie radę z osłami. To jest, jeśli tak można powiedzieć, pozytywny skutek uboczny szkoły. A poza tym każdy z jest pod jakimś tam względem osłem.

*

Co jakiś czas trzeba spojrzeć na rzeczy z nowej perspektywy.

*

Rozwój osobowości zawodowej to ciągły proces, w czasie którego odkrywamy skostniałe wzorce naszego myślenia i postępowania i pracujemy nad tym, co nie pozwala rozwinąć pełni naszego potencjału i zaangażowania.

*

[…] problemy osobiste bardzo wielu ludzi wynikają z tego, iż nie potrafią powiedzieć „tak”, kiedy myślą „tak”, ani powiedzieć „nie”, kiedy myślą „nie”. Dzieci posiadają tę umiejętność, ale z biegiem czasu, niestety, są jej skutecznie oduczane.

*

Jest nieskończona liczba możliwości działania. Jeśli tylko się chce, można w zasadzie zrobić wszystko.

*

[…] niech każdy rodzic spyta siebie: czy chcę mieć dziecko posłuszne czy zdrowe psychicznie? Obu tych rzeczy nie można mieć naraz.

*

W istocie każdy, kto przebywa z dziećmi, mimowolnie je wychowuje. Można spędzić z dzieckiem tylko pięć minut i przekazać mu pewien wzór zachowania, co może mieć skutek wychowawczy niezależnie od tego, czy padną przy tym jakieś słowa, czy nie.

*

Poczucie własnej wartości składa się więc z dwóch wymiarów: ilościowego, czyli tego, ile o sobie wiem i jak dobrze siebie znam; oraz jakościowego, czyli mojego stosunku do tego, co o sobie wiem, a zatem jak traktuję siebie samego i co o sobie myślę.

*

[…] ludzka godność nie zależy od wieku.

*

Dialog to nic innego, jak wspólne spotkanie, w czasie którego każdy jest ciekawy drugiej strony i tego, co ma ona do powiedzenia. Do takiego dialogu podchodzi się bez uprzedzeń i wyznaczonych z góry celów.

*

Za własny brak zaufania, uczucia i myśli każdy odpowiada samodzielnie.

Jesper Juul, Kryzys szkoły. Co możemy zrobić dla uczniów,
nauczycieli i rodziców
?, przeł. Dariusz Syska,
Wydawnictwo MiND, Podkowa Leśna 2014.
(wyróżnienie własne)

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz