Dwuniedzielne odliczanie literek, raz. Druga połowa marcowego deputatu włoskich literek, skrupulatnie reglamentowana i wydana do spożycia i przeżycia dokładnie tydzień po pierwszej połowie. To nie jest książka dla osób, które z miłością uprawiają grządki warzywne czy kwiatowe. Ślimak czy ślimaczka bez względu na wielkość domku czy jego brak nie są tam nigdy mile widziani. Serce by im się kroiło przy każdym znikającym kapuścianym listku.
To opowieść z oryginalnie ponad półwieczną brodą, opowieść-przestroga na nieznające granic: chciwość i konsumpcjonizm. Ile już nieodwracalnie pożarliśmy naszej błękitnej „kapusty”? Jesteśmy w dużo gorszej sytuacji niż liczna rodzina ślimaków, nie mamy gdzie pójść.
Una numerosa famiglia di lumache viveva
su un cavolo splendido e saporito.
Camminavano lentamente da foglia
a foglia con la casa sulle spalle
in cerca di teneri germogli
da rosicchiare.
[Pewna liczna rodzina ślimaków żyła / na przepięknej i smacznej kapuście. / Wędrowały powolutku z liścia / na liść z domkiem na plecach / w poszukiwaniu delikatnych pędów / do schrupania.]
🖇
Un giorno una piccola lumaca disse a suo padre:
«Quando sarò grande voglio avere la casa più grande del mondo».
«Quello che dici è molto sciocco» le rispose suo padre,
che era la lumaca più saggia del gruppo.
«Certe cose sono meglio piccole»
e racconta questa storia.
[Pewnego dnia mała ślimaczka powiedziała do swojego taty:
— Kiedy będę duża, chcę mieć dom największy na świecie.
— To, co mówisz, jest bardzo niemądre — odpowiedział jej ojciec, który był najmądrzejszym ślimakiem w grupie.
— Pewne rzeczy są lepsze, gdy są małe — / i opowiedział taką historię.]
C’era una volta una piccola lumaca che un giorno,
proprio come te, disse a suo padre: «Quando sarò grande
voglio avere la casa più grande del mondo»
«Certe cose sono meglio piccole» le rispose suo padre.
«Fai sempre in modo che la tua casa
sia piccola e leggere da portare.»
[Był sobie kiedyś ślimaczek, który pewnego dnia
dokładnie tak jak ty, powiedział swojemu tacie: — Kiedy będę duży,
chcę mieć dom największy na świecie.
— Pewne rzeczy są lepsze, gdy są małe — odpowiedział jego ojciec.
— Upewnij się zawsze, że twój dom / jest mały i lekki do niesienia.]
🖇
Ma la lumachina non volle dargli ascolto e nascosta all’ombra
di una grande foglia, cominciò a torcersi e a stirarsi, da una
parte all’altra, fino a che non riuscì a scoprire
come far crescere la propria casa.
[Ale ślimaczek nie chciał go słuchać i schował się w cieniu / wielkiego liścia; zaczął się skręcać i rozciągać z jednej / strony na drugą, dopóki ne odkrył / jak sprawić, by jego domek rósł.]
🖇
E così la casa cominciò a crescere e a crescere
e tutte le lumache del cavolo dicevano:
«Tu hai certamente la casa più grande del mondo».
[W końcu domek zaczął rosnąć i rosnąć / i wszystkie ślimaki znajdujące się w pobliżu komentowały:
— Ty naprawdę masz największy dom na świecie.]
🖇
La piccola lumaca continuò a spingere e a sforzarsi
fino a che la sua casa fu grande come un melone.
[Ślimaczek nie ustawał w swoich wysiłkach, / aż jego dom był tak duży jak melon.]
🖇
Quindi con rapidi movimenti della coda a destra e a sinistra,
imparò a far crescere delle grandi cupole appuntite.
[Wówczas szybkimi ruchami ogona z prawej na lewą
nauczył się hodować duże spiczaste kopuły.]
🖇
E non ancora contenta, schiacciando e spingendo
con tutte le sue forze, riuscì perfino ad aggiungervi
vivaci colori e magnifici disegni.
[Nadal niezadowolony naciskał i przesuwał / z całych swoich sił, dał nawet radę dodać / jaskrawe kolory i piękne wzory.]
Ora la lumaca era proprio sicura di avere
la più grande e la più bella casa del mondo.
Ne era orgogliosa e felice.
[Teraz był pewien, że ma
największy i najpiękniejszy dom na świecie.
Był szczęśliwy i dumny, że go ma.]
🖇
Un giorno le lumache finirono di mangiare tutte le foglie
del cavolo. Non rimasero che pochi gambi nodosi
e decidero così di trasferirsi su un altro cavolo.
Ma, ahimè, la piccola lumaca non poteva più muoversi.
La sua casa era ormai troppo pesante.
[Pewnego dnia ślimaki wykończyły wszystkie liście / kapusty. Pozostało tylko kilka sękatych łodyg, / więc postanowiły przenieść się na inną kapustę. / Ale, niestety, ślimaczek nie mógł się ruszać. / Jego domek obecnie był zbyt ciężki.]
🖇
Fu lasciata indietro e abbandonata a sé stessa,
e poiché non c’era più niente da mangiare,
la piccola lumaca lentamente deperì e scomparve.
Non rimase altro che la grande casa.
Ma anch’essa a pocco a pocco si sgretolò e non restò più nulla.
[Został w tyle całkiem opuszczony, / a ponieważ nie było już nic do jedzenia, / ślimaczek głodował i powolutku zniknął. / Nie pozostało nic, poza wielkim domkiem. / Ale i on po troszku się rozpadł i nic nie pozostało.]
🖇
Questa era la fine la storia.
La piccola lumaca aveva gli occhi pieni di lacrime.
[To był koniec historii. / Ślimaczka miała oczy pełne łez.]
🖇
E così, un giorno, andò a vedere il mondo.
[…]
La piccola lumaca era molto felice.
[I tak, pewnego dnia poszła oglądać świat. / […]
Ślimaczka była bardzo szczęśliwa.]
🖇
Le stagioni vennero e mutarano,
ma la lumaca non dimenticò mai la storia
che suo padre le aveva raccontato.
E quando qualcuno le chiedeva:
«Come mai hai una casa così piccola?»
lei raccontava la storia della casa più grande del mondo.
[Pory roku przychodziły i przemijały, / ale ślimaczka nie zapomniała nigdy historii, / którą tata jej opowiedział. / I kiedy ktoś pytał:
— Jak to, masz taki mały domek?
Ona opowiadała historię największego domku na świecie.]
Leo Lionni, La casa più grande del mondo,
Bababum di Babalibri, Milano 2016.
(wyróżnienie własne)
*
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz