5395. Z oazy (CCXL) // Panna cotta (CXXV)

Dwunie­dzielne odliczanie literek, pięć. Odnotowane w cieniu wspomnienia po nie­dzie­li. Dwa tygodnie temu włóczyłam się po wirtualnej księgarni z myślą, by tylko, wyłącznie i jedynie rozejrzeć się, na co mogłabym mieć ochotę w niedalekiej przy­szło­ści kwie­tnio­wej dostawy włoskich literek. Włóczyłam się i włóczyłam, nie na­pi­nając spe­cjalnie żyłki przestrzegania książkowych reguł gry. Ale gdy tylko zoba­czy­łam zie­loność na okładce, nie było już mocnych, żyłka dotrzymywanych po­sta­no­wień pękła z hukiem. Klik, klik, jeszcze drugi dro­biazg, by wyzerować koszty prze­sył­ki, pięć dni prze­bie­ra­nia nóżkami a potem… wy­łącz­nie zachwyt!

Mechanizm obronny zwany projekcją w kresce i kolorze, wytłumaczony na przy­kła­dach, możliwe? Ano! Właśnie o tym jest ta wspaniała książeczka. A historia? Wcale nie za­mierz­chła w moim przypadku. Kamieniem nie rzucę, zmianie uległy wy­mów­ki, są mniej różnorodne: do końca rozdziału, jeszcze tylko trzy strony, jeden akapit, dwie linijki, tylko rzucę okiem na podczytnik, okładkę, tytuł, stronę redakcyjną… Jestem nudnym, przewidywalnym potworem, ale radość z tej formy ist­nie­nia nigdy nie jest do przewidzenia.

«A letto, piccolo mostro! Guarda che ti prendo...» [   – Do łóżka, potworze! / Zobaczysz, złapię cię…]

🖇

«Calmati, piccolo mostro, altrimenti papà si arrabbia! Capito?» «No, in braccio no!» «E va bene, ti metto giù. Dai un baccio alla mamma e poi a letto, d’accordo?» [   – Uspokój się, mały potworze, / w przeciwnym razie tata się wkurzy! Zrozumiano?      – Nie, na rękach, nie!      – Dobrze, postawię cię na podłodze. Daj buziaka / mamie a potem do łóżka, dobrze?]

🖇

«No, il bacio alla mamma no!» «Allora è la mamma che tu dà un bacione. Buonanotte tesoro!» [   – Nie, buziak mamie, nie!      – Cóż, to mama da ci całusa. / Dobranoc, skarbie!]

🖇

«Si dà sempre il bacio della buonanotte.» «No!» «Ti avverto, piccolo mostro, non si scende più! Forza, a letto...» «In braccio.» [   – Zawsze daje się buziaka na dobranoc.      – Nie!      – Ostrzegam cię, mały potworze, / nie ma już schodzenia na dół! Dalej, do łóżka…      – Na rękach.]

🖇

«Ma no, così è disgustoso! Ti ho detto mille volte che lo spazzolino da denti non serve per pulire il rubinetto.» [   – Nie, tak jest obrzydliwie!      – Mówiłem ci tysiąc razy, że szczoteczka / do zę­bów nie służy do czyszczenia kranu.]

🖇

«Allora, hai fatto tutto? Guarda che poi non c’è tempo per leggere un libro... Hai finito? Finalmente! Forza, di corsa in camera tua, piccolo mostro!» [   – Więc, zrobiłeś wszystko? / Zobaczysz, potem nie będzie czasu / na czytanie książki… / Skoń­czy­łeś? Nareszcie! / Dalej, w podskokach do łóżka, / mały potworze!]

🖇

«Attento! Così cadi! Ancora quello? Scegli sempre lo stesso... Questa sera è papà che sceglie un libro, va bene?» «No!» «Ah, d’accordo.» [   – Uważaj! Zaraz spadniesz! / Jeszcze to? Zawsze wybierasz tę samą… / Dziś wieczorem tata wybiera książkę, / OK?      – Nie!      – Acha, dobra.]

🖇

«Vieni vicino a me, calmati un po’. E dopo fai la nanna...     Quella sera Max si mise il costume da lupo     e ne combinò di tutti i colori e anche peggio... Ecco, la storia è finita! A letto, mio caro piccolo mostro.» [   – Przysuń się do mnie, uspokój się troszkę. / A po­tem spró­bu­jesz usnąć… / Tego wieczoru Max za­ło­żył ko­stium wil­ka / a składał się on ze wszystkich kolorów, a na­wet go­rzej… / O, bajka się skoń­czy­ła! / Do łóżka, mój kochany, mały potworze.]

🖇

«Eh no! Adesso mi arrabbio! Il letto serve per dormire, non per saltare.» «Ho sete!» «Un’altra scusa per non dormire! Hai già bevuto abbastanza...» «Aaaaargh! Muoio di sete!» «Va bene, vado a prenderti un bicchiere d’acqua.» [   – O, nie! Teraz jestem wściekły! / Łóżko służy do spanie, nie do skakania. /  – Chce mi się pić! /  – Kolejna wy­mów­ka, by nie spać! Wypiłeś już dość… /  – Buuu, umieram z prag­nie­nia! /  – OK, idę przynieść ci szklankę wody.]

🖇

[…] «Un bacio alla mamma!» «Non ci credo! Non se ne parla nemmeno! Sai benissimo che dovevi darle un bacio quando eri giù da basso... Sei davvero un piccolo mostro!» [   – Buziaka mamie! /  – Nie ma mowy! To nie wchodzi w rachubę! / Wiesz doskonale, że po­wi­nie­neś dać jej buziaka kiedy byłeś na dole… / Naprawdę jesteś małym potworem!]

🖇

«Adesso chiudi gli occhi e fai una bella nanna fino a domani. Buonanotte, tesoro!» [   – Teraz zamknij oczy i miej / dobry sen aż do rana. / Dobranoc, skarbie!]

[   – Dobranoc, tato-potworze!]

Mario Ramos, A letto, piccolo mostro!,
przeł. z jęz. Federica Rocca,
Bababum di Babalibri, Milano 2014.
(wyróżnienie oryginalne)

*