Listopad, nie licząc letnich upałów, jest dla mnie najtrudniejszym w roku czasem. Ledwo żyję. Czytam wolniej. Gubię sens. Przeżuwam i przeżywam przeczytane akapity. Gapię się w okno, zamieram. Programowo stronię od ludzi, utyskuję troszkę na los. Długo odcedzam wrażenia. Czekam, by skracające się dni wypełniły się do cna, dobiegły końca. W tym roku przetrwałam, już tylko jutro czeka mnie listopad.
Ta książka ukazała się dokładnie miesiąc temu. Od ponad tygodnia zastanawiałam się, jak wybrnę z wybierania fragmentów, które chcę mieć tu pod ręką. Byłam ciekawa, jaki będzie klucz wyboru. Nie wiem, jaki był, po prostu z gęstego odcedziłam tylko najgęstsze, a i tak jest tego dużo. Wiem, że mogłabym zrobić kolejny obrót i nie móc rozstać się z kolejnymi wyimkami, których tu teraz nie ma. Dlatego na razie odłożyłam tę książkę.
Pewna matka przyprowadziła syna do Mahatmy Gandhiego i zaczęła go błagać:
– Proszę, Mahatmo, powiedz mojemu synowi, żeby już nie jadł cukru…
Po chwili milczenia Gandhi zwrócił się do matki:
– Przyprowadź swego syna za dwa tygodnie.
Dwa tygodnie później kobieta wróciła z synem.
Gandhi spojrzał chłopcu głęboko w oczy i powiedział mu:
– Nie jedz cukru…
Wdzięczna, lecz zdumiona kobieta zapytała:
– Dlaczego poprosił mnie pan, żebym wróciła za dwa tygodnie? Mógł pan powiedzieć mu to samo wcześniej!
Na co Gandhi odrzekł:
– Dwa tygodnie temu sam jadłem cukier.
🖇
Miałem dziewczynę, która nie patrzyła na świat w normalny sposób. Powiedzmy, że nie widziała czapli na brzegu rzeki, tylko brzeg rzeki na czapli. Łamała normy. Mawiała, że przeciwległy brzeg jest lepiej widoczny niż pobliska latarnia. […] powiedziała mi kiedyś, że codziennie musi konfrontować się ze swoimi sprzecznościami.
Manoel de Barros (1896–1937)
🖇
W przypadku nieuleczalnych chorób nie ma czegoś takiego jak porażka: powinniśmy darzyć wielkim szacunkiem każdego, kto jest zmuszony zmierzyć się ze swoją śmiercią. Prawdziwym bohaterem nie jest ten, kto chce uciekać przed spotkaniem z nią, lecz ten, kto uznaje ją za swoją największą mądrość.
🖇
Każdy z nas istnieje nie tylko we własnym życiu, ale i w życiu tych, których kochamy – poprzez swoją fizyczną obecność, ale też poprzez czas i uwagę. Tylko taka obecność sprawia, że śmierć nie jest końcem.
🖇
Nie umiera się przecież tylko w dniu śmierci. Umiera się każdego przeżytego dnia, niezależnie od tego, czy mamy świadomość, że żyjemy, czy nie. Ale pozbawieni tej świadomości z każdym dniem umieramy szybciej. Umieramy jeszcze przed faktyczną śmiercią – wtedy, kiedy porzucamy siebie. Umieramy po śmierci, kiedy inni o nas zapominają.
🖇
Kiedy mówimy o końcu, stale powraca temat czasu. Gdy nie mamy więcej czasu, czy zdążymy być szczęśliwi?
🖇
Politycy, mniej lub bardziej aroganccy, mogą sobie mówić albo pisać, co chcą na temat koncepcji rodziny, ale jedyne, co naprawdę definiuje tę grupę, to więzy miłości łączące jej członków. Nawet więzy krwi nie są tak silne jak uczucie, które spaja rodzinę.
🖇
Cisza ma taką samą moc jak słowo.
🖇
[…] prawda to nie koncepcja. Prawda to doświadczenie. […]
Osoby, które znają prawdę o duchowości, uwewnętrzniają doświadczenie transcendencji; nie ma potrzeby niczego udowadniać i nie da się tego wytłumaczyć.
🖇
Wolna wola nie ma nic wspólnego z tym, co się nam przytrafia. […] Ale tak naprawdę w naszym zasięgu jest tylko sposób, w jaki to wszystko przeżywamy.
🖇
Doświadczenie straty kogoś ważnego zabiera nam pielęgnowane w sobie wyobrażenie o stabilności, o bezpieczeństwie naszego świata, o naszej iluzji posiadania kontroli.
🖇
Wdzięk śmierci, jej nieporadny urok, polega na tym, że
zdarza się z powodu życia.
Adélia Prado
[…] śmierć osoby bardzo nam bliskiej, mogą przynieść pytanie „po co”, ale niewykluczone, że upłynie sporo czasu, zanim pojawi się jednoznaczna odpowiedź. Natomiast na pytanie „dlaczego” nigdy nie znajdziemy w pełni zadowalającej odpowiedzi, nawet jeśli na jej poszukiwanie poświęcimy całe życie. Każda odpowiedź na ten rodzaj pytania zawsze jest zbyt mała w obliczu wielkości przeżywanej żałoby.
🖇
„Było warto ze względu na to wszystko, czego się nauczyłam!”. To coś, co przenosi nas do prawdziwego świata, o wiele większego niż ten, w którym żyliśmy.
🖇
Kiedy mówimy o stanie szczęśliwości, wiele osób sądzi, że chodzi tylko o radość i przyjemność. Ale pełnię szczęścia bardzo często osiąga się po przezwyciężeniu ogromnych trudności; po ważnych, stresujących chwilach, które kosztowały nas wiele krwi, potu i łez, ale z których wyszliśmy cało. Pokryci bliznami, ale żywi. Lepsi, silniejsi niż wcześniej. To daje nam poczucie pełni szczęścia.
🖇
„No i jak tu dotarłaś?”. Będę musiała opowiedzieć
o tej drodze samej sobie.
🖇
Świat wewnętrzny ma niewielki potencjał zmiany. Umożliwia ją dopiero prawdziwe spotkanie z drugim człowiekiem, ponieważ możemy dostać od niego klucze do niektórych zamkniętych drzwi wewnątrz nas; drzwi, za którymi kryją się wielkie rewelacje i sekrety o nas samych. […]
Analogicznie – są osoby, które uwalniają w nas miłość, spokój, radość. Wszystkie te emocje mieszkają już w naszym sercu; nie mogę dać ci czegoś, czego już nie masz.
🖇
Nasze istnienie jest po to, byśmy istnieli;
to tak proste jak oddychanie.
🖇
Nie istnieje jedna ścieżka, którą wszyscy muszą przebyć, ponieważ każda osoba, z którą się stykamy, jest nowym wzorem życia, nowym wszechświatem.
🖇
Woda lśni w naczyniu jasno;
woda w morzu jest ciemna.
Mała prawda ma słowa jasne i przezroczyste,
wielka tylko niezgłębione milczenie
Rabindranath Tagore (1861–1941)
Ana Claudia Quintana Arantes, Śmierć warta przeżycia. Jak
myślenie o końcu nadaje życiu sens, przeł. Barbara Bardadyn,
Wydawnictwo Feeria, Łódź 2025.
(wyróżnienie własne)
Umrzeć może wszystko, oprócz Miłości. Jedynie Miłość w nas zasługuje na nieśmiertelność.
🖇
Wszystko, czego nauczyliśmy się od osoby, która umarła, pozostaje w nas.
🖇
Tym, co musimy zabrać ze sobą z zakończonej historii, jest zmiana, jaką ona nam przyniosła. Nie zabieramy samej historii, tylko jej produkt…
🖇
Czasu potrzebnego na przemianę nie mierzy się długością, lecz głębią przeżycia.
🖇
[…] umiejętność przegrywania jest sztuką tych, którzy potrafią w pełni cieszyć się tym, co kiedyś wygrali.
🖇
Poznamy prawdziwe znaczenie każdej chwili, pozbywając się wszelkich masek, złudzeń, obaw, wymysłów, niepewności. W chwili śmierci będziemy prawdziwymi wyroczniami.
Chcesz mądrej rady dotyczącej swojego życia? Poproś o nią kogoś, kto umiera.
🖇
Jak to spotkanie nas zmieniło? Kim jesteśmy po tym doświadczeniu?
🖇
Znaczenie czasu ujawnia się poprzez sposób, w jaki go przeżyliśmy. Bez względu na to, co się wydarzyło, sens naszych doświadczeń odsłania się dopiero po jakimś czasie.
(tamże)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz