(1607+5). Zong książkowy

 wpis przeniesiony 17.03.2019. 
 (oryginał z zawieszkami) 

Fajny tytuł. Ciekawa okładka. Obiecujący pomysł na książkę. Ale!

Jeśli nie pracujesz nad sobą jakiś czas, ta książka wyda ci się beznadziejna. Kolejne akapity to zwykły bełkot. Powtarzany do znudzenia przez kolejne kobiety. Odmieniany przez wszystkie przypadki. Nie mogło być inaczej, bo jak opisać na kartach książki to, o czym nie da się nawet mówić.

Jakby było mało, redakcja polskiego wydania makabryczna. Permanentny brak przecinków. Mało nie trafił mnie szlag.

Jakim cudem dobrnęłam do końca, nie wiem. Nie hołduję przecież zasadzie: zaczęłam, to skończę. Skończyłam. Jeden z ostatnich rozdziałów okazał się wart grzechu.

Dobrą stroną tej książki jest przekaz: pracujesz nad sobą czy nie, nie ominą cię trudności, choroby, zwątpienia, bezsilność, bo życie, czy tego chcemy czy nie, jest również o tym, a może przede wszystkim o tym.

[…] zawsze jest szansa, aby powiedzieć prawdę i zaufać temu, co z tego wyniknie.

*

Miłość wraca po siebie.

*

[Gangaji] To jest sekret, który mam do zaoferowania — my wszyscy możemy być po prostu ludźmi i to jest bardziej niezwykłe, niż możemy sobie wyobrazić. Jest coś wielkiego w zwyczajnym byciu prawdziwym człowiekiem.

*

[Catherine Ingram] Dla mnie zadowolenie czy wdzięczność stanowią radykalną postawę naszych czasów — coś, czego potrzebujemy, aby powstrzymać szaleństwo ciągłego więcej, więcej i więcej. Więcej doświadczeń, więcej przedmiotów, więcej bodźców.

*

[Catherine Ingram] Zawsze powtarzam — Weź to, co najlepsze, zaś resztę pozostaw. Weź cokolwiek z jakiejkolwiek tradycji. Kiedy tego posłuchasz, okaże się, że to jest w twoim sercu i możesz świętować coś, co już znasz, ale nie wyraziłeś wcześniej w żaden sposób. Jeśli to nie współgra z tobą, porzuć to. Nie staraj się naginać do formy, nawet jeżeli wydaje ci się, że to ma sens.

*

[Neelam] Kiedy naprawdę czegoś chcesz, otwierasz się na możliwość nie otrzymania tego.

*

Wystarczy mi to, kim jestem.

*

[Dorothy Hunt] Wszystko może być nauczycielem. Pytanie brzmi — czego uczymy innych naszym własnym życiem?

Rita Marie Robinson, Zwyczajne kobiety, niezwykła mądrość.
Kobiecy wymiar przebudzenia, przeł. Alicja Techmańska,
Wydawnictwo Biały Wiatr, Rzeszów 2011.
(wyróżnienie własne)