4844. Z oazy (XC) // Panna cotta (LXVIII)

Niedzielne odliczanie literek, trzy. Jedna z wielu książek, które przywiózł dla mnie Sadownik. Została mi wręczona z komentarzem: nie będziesz czytać tylko książek dla dzieci. No, nie będę, ale ta, choć nie jest dla kilkulatków, jak wszystkie te dla dzieci, też jest o miłości. Co zrobić?

Paradiso.
     Ufficio dei desideri. Tanti angeli vanno e vengono nella stanza. Arriva un’e-mail. L’ha mandata qualcuno dalla Terra, un uomo. Quando gli uomini vogliono qualcosa, i loro desideri diventano e-mail e arrivano in questo ufficio, in Paradiso.
[Raj.
      Biuro pragnień. Wielu aniołów wychodzi i wchodzi do pokoju. Przychodzi e-mail. Przy­słał go ktoś z Ziemi, jakiś mężczyzna. Kiedy ludzie chcą czegoś, ich pragnienia stają się mejlami i przychodzą do tego biura w Raju.]

*

L’angelo Pippo è un angelo specializzato. Fa questo lavoro da secoli e secoli. Ha fatto incontrare milioni di uomini e donne. In Paradiso è famoso perché vuole essere sempre originale e cerca sempre nuovi modi per aiutare le per­sone che si sentono sole. […]  È davvero molto bravo, ma qualche volta pen­sa proprio come un uomo e quindi, anche lui, sbaglia.
[Anioł Pippo jest aniołem-specjalistą. Wykonuje swoją pracę od wielu wieków. W ramach swoich obowiazków spotkał ze sobą miliony mężczyzn i kobiet. W Raju jest słynny, po­nie­waż chce być zawsze orygialny i szuka ciągle nowych sposobów, by pomóc osobom, które czują się samotne. […] Jest w tym naprawdę dobry, chociaż czasem myśli dokładnie jak mężczyzna i wskutek tego, niczym mężczyzna, myli się.]

*

     — Allora, Pippo?
     — Tutto bene. Si sono conosciuti al telefono.
     — E come?
     — Perla, la donna, è venuta a Roma. Sulla metropolitana io le ho rubato il portafoglio. L’ho messo per terra e Michele l’ha trovato. Poi lui l’ha chia­ma­ta al cellulare.
     — Hai fatto cosa? Le hai rubato il portafoglio?
     — Esattamente.
     — Ma sei matto?
     — Nessuno mi ha visto, io sono invisibile.
     — Tu sei un angelo e non puoi rubare.
     — Dobbiamo aiutare quell’uomo a trovare l’amore.
     — Sì, ma non così. Mi dispiace, ma non posiamo accettarlo.
     — È troppo tardi; si sono già conosciuti.
     — Oh, no! Adesso il CAPO sicuramente si arrabbia con me. — dice l’angelo rosa — Pippo, devi fermare questa storia d’amore.
     — Fermarla? E come?
     — Perla non deve più vedere Michele. Una nuova famiglia non può nascere da un furto.
[   — Więc, Pippo?
     — Wszystko dobrze. Poznali się przez telefon.
     — A jak?
     — Perla, ta kobieta, przyjechała do Rzymu. W metrze ukradłem jej portmonetkę. Rzuciłem go na ziemię i Michele go znalazł. Później zadzwonił do niej na komórkę.
     — Co zrobiłeś? Ukradłeś jej portmonetkę?
     — Dokładnie.
     — Zwariowałeś?
     — Nikt mnie nie widział, jestem niewidzialny.
     — Jesteś aniołem, nie możesz kraść.
     — Musimy temu mężczyźnie pomóc znaleźć miłość.
     — Tak, ale nie w ten sposób. Przykro mi ale nie możemy tego zaakceptować.
     — Jest za późno, już się poznali.
     — O, nie! Teraz SZEF na pewno się na mnie wścieknie — mówi różowy anioł — Pippo, musisz zatrzymać tę miłosną historię.
     — Zatrzymać? A jak?
     — Perla nie może więcej zobaczyć Michele'a. Nowa rodzina nie może narodzić się z kradzieży.]

*

Il tempo passa […]. Michele continua a dire la verità […], ma in questo caso la verità non lo aiuta molto.
[Czas płynie […]. Michele nie przestaje mówić prawdy […], ale w tym przypadku prawda niezbyt mu pomaga.]

*

     — Allora, Pippo. IL CAPO ha detto di si.
     — Meraviglioso!
     — Non ho mai visto nessuno essere così contento di andare a vivere sulla Terra.
     — Non hai mai visto nessuno perché nessun angelo lo ha mai chiesto prima.
[   — Więc, Pippo, SZEF powiedział: tak.
     — Wspaniale!
     — Nigdy nie widziałem nikogo, by był tak zadowolony z faktu, że idzie żyć na Ziemi.
     — Nigdy nie widziałeś nikogo, bo żaden anioł nigdy wcześniej o to nie poprosił.]

*

Cerca di dormire. Pippo è vicino a lui e gli canta una ninnananna angelica.
[Próbuje zasnąć. Pippo jest blisko niego i śpiewa mu anielską kołysankę.]

*

    — Sei un angelo, Pippo.
     — Non più, Perla. Non più.
     Pippo guarda il cielo e fa OK con le dita. Nella sala dei Desideri, gli angeli applaudono.
[   — Jesteś aniołem, Pippo.
     — Już nie, Perla. Już nie.
     — Pippo spojrzał w niebo i palcami wykonał znak OK. W centrum Pragnień aniołowie bili brawo.]

Giovanni Ducci, Amore in Paradiso,
Alma Edizioni, Firenze 2015.
(wyróżnienie własne)