środa, września 25, 2024

5592. Panna cotta (CXXXVII)

Pojechali. Wrócili. W czasie urlopowania weszli do księgarni, rozejrzeli się, ale już po chwili Gepardzica wiedziała, że wybór jest żaden, bo wypatrzyła okładkę… z pie­skiem. Rozpoznała kudłatą gwiazdę internetu. Chico! I, powiedziała mi wczoraj, że nie było już nad czym debatować.

Od zeszłego roku jestem fanką włoskiego psio-ludzkiego duetu. Mam ulubione „od­cin­ki”. Ten (il mio episodio preferito: Piero Camuffo) utrzymuje niezmiennie naj­wyż­szą lokatę w moim zestawieniu, bo wciąż mnie bawi, choć znam go na pamięć. Wszyscy waż­ni dla mnie ludzie obejrzeli chociaż jego fragmenty — przecierpieli, kiep­sko ukrywając brak zrozumienia dla mojego zachwytu. Sadownik, by pozostać przy zdrowych zmysłach, wprowadził niepodlegające negocjacjom ograniczenie: Chico? Proszę bardzo: na słuchawki lub gdy mnie nie ma w ulu.

Otworzyłam wczoraj ten książkowy prezent na losowo wybranej stronie i, proszę, jest o tym, jak psy radzą sobie z urlopami wytchnieniowymi swoich ludzi. Tutaj, by nadać po­wa­gi zjawisku, w wersji mitologicznej. Rozdział o sied­miu naj­słyn­niej­szych psach świata za mną. Po­zo­sta­łe rozdziały będą podlegać reglamentacji.


[gościem audycji/programu jest Pan Argos, pies Odyseusza]
     — No więc, panie Argos, jakie to uczucie, czekać na swojego pana, którego nie ma przez dwadzieścia lat?
     — Takie samo jak czekać na niego, gdy nie ma go przez dwadzieścia minut.
     — Potworna męka?
     — Potworna męka.

*

[…]  quando è tornato [il suo papà], Argo lo ha subito rico­no­sciu­to e gli ha dato una leccatona sulla faccia facendolo sentire a casa.
[…kiedy wrócił [jego tata], Argos natychmiast go rozpoznał i dał mu liźniętego całusa w twarz, spra­wia­jąc, że Odyseusz poczuł, że jest w domu.]

*

     — […]  Chico, vorrei aggiungere un ottavo cane a questa bel­lis­si­ma carrellata che hai fatto. Il commissario Rex.
     — Ma come?
     — Scherzo, Chico! Sei tu, il mio magnifico otto!
[   — […] Chico, chciałbym dodać ósmego psa do tego przepięknego zestawienia, które zrobiłeś. Komisarza Rexa.
     — Jak to?
     — Żartuję, Chico! TY jesteś moim wspaniałym ósmym!

Francesco Taverna, A tutto Chico, ilustr. Claudia Plescia,
Mondadori Libri, Milano 2024.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz