1715. Kaganek miłości

 wpis przeniesiony 20.03.2019. 
 (oryginał z zawieszkami) 

Jak to szło? Ci, którym się wydaje, że mają coś do powiedzenia, grzmią: natura kobiety… naturalne role społeczne… porządek świata… jedynie słuszne chrześcijańskie wartości… rola kobiety… itd. I co? I rok 1929. I mężczyzna. Mądrość, miłość i zrozumienie w literki zaklina.

Rok 2016. Nie przedawniło się nic. Niby wszystko poszło do przodu, ale świat wciąż w deficycie mądrości, miłości i zrozumienia. Książka, która koi dorosłe już serce dziecka w nas, uczy, uwagę zwraca i tu, i tam. Na karty tej książki nigdy nie jest za późno. Zawsze jest dobry czas, by odkrywać w sobie korczakowską mądrość, dobroć, niepewność i miłość, a potem iść i ponieść ją w świat… z miłością.

To nie powieść ani książka szkolna — to książka naukowa.
     Są ludzie, którzy wolą książki awanturnicze, czarodziejskie, straszne przygody, smutne albo zabawne. A są ludzie, którzy mówią, że najciekawsze są właśnie książki naukowe.
     Z książek szkolnych człowiek się uczy, powieść czyta się prędko, przy czytaniu książki naukowej człowiek sam dużo myśli.

*

Cymbał, kto chce, żeby zawsze wszystko łatwo.
     Jeden niezdolny chłopiec taką sobie wymyślił zabawę:
     — Kiedy robię zadanie, liczby — to są żołnierze. A ja — wódz. Odpowiedź — twierdza, którą mam zdobyć. Gdy mi źle wypadło, znów zbieram rozbitą armię, robię nowy plan bitwy — i wiodę do ataku.

*

Nie należy wstydzić się zabawy. Nie ma zabaw dziecinnych.
     Niesłusznie mówią dorośli, a za nimi powtarzają zarozumialcy:
     — Taki duży, a bawi się jak dziecko. Taka duża bawi się jeszcze lalkami.
     Nie to ważne, w co się bawić, a jak, i co się przy tym myśli i czuje.

*

[…] zawsze czekają niespodzianki.

*

I dziwny bardzo jest człowiek.
     W każdym człowieku jest jakby cały świat.
     Jeśli patrzę na drzewo, są jakby dwa: jedno naprawdę drzewo, a drugie drzewo w moich oczach, w mojej głowie, w mojej myśli. Odszedłem już i zapomniałem, ale potem znów je widzę i poznaję, przypomniałem sobie. Więc to drzewo było gdzieś w moich myślach, jakby schowane.
     Wszystko jest jakby dwa razy, raz samo dla siebie, a drugi raz w moich oczach, w mojej głowie, w moich myślach.
     I zawsze coś mi się podoba, coś nie podoba.

*

Kto nie lubi myśleć, tego niecierpliwi rozmaitość, która zmusza do myślenia.

*

[…] cudze prawidła życia najmniej pomagają.
     […]
     Jedno tylko daję prawidło życia:
     Nie bądź tchórzem, miej odwagę powiedzieć, że nie chcesz. Nie krępuj się poprosić o pomoc, jeśli sam nie dasz rady.

*

Nawet często pytać się nie można, bo pytania natrętne płoszą i nieufność budzą i niechęć.
     Wolę wiedzieć mało, ale prawdę.

*

Prawda, dziewczynki często udają lepsze niż są. Ale i chłopcy są nieszczerzy, chłopcy udają gorszych, niż są.

Janusz Korczak, Prawidła życia,
Agencja Edytorska EZOP, Warszawa 2012.
(wyróżnienie własne)