poniedziałek, marca 28, 2016

(1738+5). Wielkanocne dopełnienie

 wpis przeniesiony 20.03.2019. 
 (oryginał z zawieszkami) 

Wracaliśmy. Ze sobą. Do siebie. Do naszego życia. Do Przytuliska. Z każdym kilometrem bliżej Domu. Ja z każdym kilometrem z większą świadomością, że ta Książka wciąż mnie trzyma — niczym dłonie, które za chwile podrzucą gołębia do lotu.

Wracaliśmy. Zastanawiałam się, które słowa pozostaną ze mną na dłużej. Na moje dalej, szerzej i bardziej. Już wiem. Te, o tu, poniżej.

W uciekaniu […] nie ma nic wyzwalającego.

*

[…] żaden zakaz nie zabroni ludziom uczyć i myśleć.

*

Bycie uczniem to nie podążanie śladami i drogami tych, którzy byli przed nami, lecz szukanie tego, czego szukali oni — kontynuowała [Joan Chittister], nawiązując do słów japońskiego poety Bashō.

Zuzanna Radzik, Kościół kobiet,
Wydawnictwo Krytyki Politycznej, Warszawa 2015.
(wyróżnienie własne)

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz