4676. Panna cotta (XLIII) // 173/365

il nostro amore è un po’ vecchio.
anch’io, anche Sadownik. che fortuna!*

173/365

__________
  * nasza miłość jest troszkę stara.
tak jak ja i Sadownik. co za szczęście!

*

Trzeci tydzień nie wypuszczam z rąk dwóch piosenek. Potrze­buję upuścić choć jedną (druga), by zrobić miejsce na nową dostawę, która mo­że już dziś. Jeden z moich ulubionych poetów, wra­żli­wy ob­ser­wa­tor świata odmienia Włochy nie tylko przez przy­pad­ki, mia­sta czy poetów, ale również przez architekturę, sztu­kę i mu­zy­kę. Dzieli się tą ostatnią w co­śro­do­wych audycjach radio­wych. Tę piękną pio­sen­kę o nie­mło­dej miłości wyjęłam z tej świeżutko odkrytej (dobrą chwi­lę temu) audycji i… łomolę.

Ex-Otago, Solo una canzone.

abbracciami per favore
a te posso dire tutto
tutto ciò che sento