Niedzielne odliczanie literek, raz. Kisiłam tę książkę i informację o niej od listopada zeszłego roku, bo miałam powód. Gdy tylko Wielka Kocica została urodzinowo obdarowana tym wyborem literek, wzięłam się do czytania, nie wiedząc jeszcze, że ruszę w koci, ciut trudny, tydzień — dużo snu i tylko troszkę czytania, ale za to pokrytego kocimi kłaczkami.
Tytuł i podtytuł nie skusiłyby mnie do klik, klik i czytania, ale kreska na okładce zachwyciła mnie tak, że nie dałam sobie nawet wyboru. Wszystko, co w tej książce ważne, mądre, poruszające, zatrzymujące na dłużej w zadumie, jest dla mnie (niewprost) między wierszami i (wprost, ale w sumie też niewprost) w kresce ilustracji na okładce. Wybór cytatów? Nie podejmuję się — pozostawiam tu tylko blask wisienki na torcie.
— […] Kiedy pęka skorupa, widać, co jest w środku. I tylko dzięki podobnemu „pęknięciu” w naszym życiu wiemy, z jakiej substancji jesteśmy ulepieni – odpowiedział. – Dzięki przeciwnościom losu uczymy się odkrywać i poznawać swoją prawdziwą istotę.
*
– Spójrz, jak koty przechodzą przez życie. Poruszają się w ciszy, jakby chodziły po chmurach, bezszelestnie. Spokój należy do ich istoty.
*
Każda część nas coś przekazuje. Nasze ruchy, nasz wygląd, nasz zapach, sposób ubierania się, muzyka, której słuchamy, to, co jemy, i to, co czytamy. Są to wszystko formy komunikacji: przekazują na zewnątrz to, czym jesteśmy w środku.
*
Nie myśl, że jeden krok jest nieistotny.
*
W obliczu strachu zazwyczaj wybieramy jedną z dwóch strategii: albo uciekamy, zostawiając go za sobą, albo stawiamy mu czoła. Tymczasem istnieje jeszcze inna strategia: przyjąć lęk jako część twojego doświadczenia. Gdy go zaakceptujesz, powoli zniknie.
*
W wielkim cierpieniu, w smutku, w zranionym sercu, w tragedii, umysł przywraca cię samemu sobie, przywraca cię do bycia. Często jednak błądzimy. To właśnie w bólu życie przewartościowuje to, co naprawdę ważne i o czym zapomnieliśmy.
*
— […]
Pamiętaj, że to, czego szukasz, jest bliżej niż twój własny oddech.
I znów zapadła cisza między nami.
— Wszechświat stworzył nas jak nasiona. Możemy nimi pozostać albo otworzyć się i rozkwitnąć. „Kwitnąć” to najpiękniejsze słowo.
*
Moja wrażliwość jest moim darem i moim krzyżem. Tam, gdzie wielu nie może wejść, mnie wolno być i czuć.
*
Cisza jest wszędzie wokół nas, jeśli tylko umiemy ją rozpoznać. Można ją znaleźć w przestrzeni między jednym a drugim oddechem lub w padającym śniegu. O wschodzie słońca lub w ciszy po burzy. Między dwiema nutami lub w rosnącym nasionku – odezwała się. – Zwróć uwagę, że słowa są przerywane króciutkimi chwilami ciszy. Milczenie jest spoiwem, które je łączy i z którego powstają.
*
Słyszeć to wyczuwać to, co jest poza słowem.
*
[…] nie jesteś wydarzeniami, które narzuca ci życie. Jesteś odpowiedzią na każde z nich. To są filary stawania się wojownikiem.
*
Często nie widzimy rozwiązania, ale ono tam jest, czeka, by pokazać się, gdy tylko będziemy gotowi je rozpoznać.
*
W naszych próbach żyją już nasze zwycięstwa, tylko są ukryte.
*
To, co nas spotyka, to doświadczenia. Przychodzą one dla nas, a nie przeciwko nam.
*
– Ale nadzieja nie jest chyba czymś złym. Tak mi się przynajmniej wydaje.
– To zależy od tego, jak się przeżywa nadzieję. Czy rozumie się ją jako proste zaufanie, czy jako oczekiwanie.
*
Jeśli chcesz mieć dobrą przeszłość, zacznij od teraz. Jeśli chcesz mieć dobrą przyszłość, zacznij od teraz. Jeśli chcesz mieć dobrą teraźniejszość, teraz jest czas, by nad nią popracować.
*
Dziękuj za życie, bo każdy dzień jest cudem. Dziękuj za tę chwilę, bo to wszystko, co masz. Dziękuj za to, co przychodzi, bo jest to dar. Dziękuj za to, co odchodzi, bo spełniło swoje zadanie. Dziękuj wszechświatowi, bo jesteś jego częścią.
Corrado Debiasi, Mnich, który kochał koty,
przeł. Tomasz Kwiecień,
Insignis Media, Kraków 2022.
(wyróżnienie własne)
Kiedy stajesz przed obrazem, przyciąga cię on tylko wtedy, gdy może sprawić, że coś poczujesz. Nieważne, czy w porównaniu z innymi jest piękny, czy nie. Musi przekazywać coś, co już posiadasz, coś, co już jest w tobie i co na jego widok budzi się do życia.
*
Kochać to stracić równowagę i w końcu się odnaleźć.
*
[…] zgodnie z pradawną indyjską legendą, kiedy człowiek szczerze się śmieje, wszystkie niewidzialne istoty w pobliżu biegną, by go zobaczyć. Ponieważ to właśnie w śmiechu objawia się dusza.
*
Akt przebaczenia zakłada akceptację teraźniejszości.
*
Możemy tworzyć nowe początki, a czasem nawet przekształcać zakończenia. Wybór należy wyłącznie do nas.
*
Wszystko ma swoje dobre strony, ważne jest, aby to dostrzec. Szczęście to raczej ponowne odkrycie niż nowe znalezisko. To coś, o czym zawsze zapominałeś, że to posiadasz, a pewnego dnia uświadamiasz sobie, że zawsze było z tobą.
(tamże)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz