wpis przeniesiony 15.03.2019.
(oryginał z zawieszkami)
Można było…
Na szczęście okazało się, że…
Można było…
Na szczęście okazało się, że…
*
Można było to wszystko przemilczeć, nie wracać do tego.
Na szczęście okazało się, że dane jest mi to przeczytać, by wiedzieć, by zachować w pamięci i sercu.
I zaległa we mnie wdzięczność. Za ludzi, których spotykam.
Za Ich odwagę, marzenia i spełnienie.
Książę już tu kiedyś był — pomyślałam.
Kochaj swoje marzenia…
szeptały uśmiech na mej twarzy i łzy. Nie ustawaj! Ty też!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz