755. Wyjątkowa okazja: dziś!

 wpis przeniesiony 7.03.2019. 
 (oryginał z zawieszkami) 

Przeczytałam ten wiersz wczoraj.
Znalazł mnie, zatrzymał i do dziś trzyma:

Życie — jedyny sposób,
żeby obrastać liśćmi,
łapać oddech na piasku,
wzlatywać na skrzydłach;

być psem,
albo głaskać go po ciepłej sierści;

odróżniać ból
od wszystkiego, co nim nie jest;

mieścić się w wydarzeniach,
podziewać w widokach,
poszukiwać najmniejszej między omyłkami.

Wyjątkowa okazja,
żeby przez chwilę pamiętać,
o czym się rozmawiało
przy zgaszonej lampie;

i żeby raz przynajmniej
potknąć się o kamień,
zmoknąć na którymś deszczu,
zgubić klucze w trawie;
i wodzić wzrokiem za iskrą na wietrze;

i bez ustanku czegoś ważnego
nie wiedzieć.

Wisława Szymborska, „Notatka”, Chwila/Moment,
Wydawnictwo Znak, Kraków 2011.

*

Sadownik:
(dziś rano)
Jesteś smutna?

Jabłoń:
Nie. Spokojna.
Jak nigdy wcześniej w życiu.

*

Dziś. Dla mnie. Wyjątkowa okazja, by porozmawiać, pobyć, kochać, zatrzymać bieg myśli...