Niedzielne odliczanie literek, dwa. Jakiś czas temu na rekonesans się wybrałam. Chciałam dowiedzieć się, czy coś jeszcze dla „dzieciów” wydała ta Autorka. Gdy zobaczyłam, że księżyc w tytule, zajrzałam i zawyłam. Niepospolity format. Nienachalne kolory. Przyciągająca oko estetyka. Nie przeczuwałam, co mnie wraz z książką spotka. Był jednak mały problem.
Polegał na tym, że zamówienie imieninowe — od Sadownika, Białego Kruka i rodziców Sadownika — już było w drodze. Przypomniało mi się, że deputat sierpniowy, że okrasić go można imieninowym świętowaniem i po konsultacji z Sadownikiem, czy mogę wydać dwa ciuty więcej, niż zwykle jest przewidziane w ramach miesięcznego przydziału na włoskie książki, szła do mnie. Doszła.
Przy czwartej ilustracji (pierwsza poniżej) coś mnie tknęło, zaiskrzyło na złączach, tworząc skojarzenie z japońskim malarstwem. Na ostatniej stronie, czytając tekst „dla dużych”, ułożony w regularne akapity, okazało się, że wrażenie słusznie wiodło mnie na wschód. Dziwiłam się, że nie zrobiło tego nazwisko na okładce. Nie na darmo mówią, że dobry rysunek/obraz jest wart tysiąc słów. Hmmm, tylko małpa z ilustracji, nie wiedzieć czemu, została w warstwie słownej nazwana pawianem. Nie znam się na gatunkach małp, ale na pewno nie jest to pawian, więc w wolnym tłumaczeniu pozostanie małpą.
Dla mnie to książka o postawach wobec nieszczęść (tych realnych i wyimaginowanych), które od czasu do czasu są rzeczywistym wystrojem każdego ludzkiego życia.
W warstwie obrazu to nie książka, lecz album.
[Koson Ohara]
Il suo vero nome era Mateo Ohara, nato in Giappone, nella prefettura di Ishikawa, il 9 febbraio 1877, nel decimo anno dell’era Meiji.
[Jego prawdziwe nazwisko brzmiało Mateo Ohara, urodził się w Japonii w prefekurze Ishikawa 9 lutego 1877, dziesiątego roku okresu Meiji.]
*
Ecco quello che successe uno strano giorno di settembre.
Alle oche arrivò voce che la luna quella notte
no si sarebbe presentata
all’appuntamento nel cielo.
[Oto co się wydarzyło pewnego dziwnego dnia we wrześniu.
Gęsi dowiedziały się, że księżyc tej nocy / nie pojawi się / na spotkaniu na niebie.
*
Al contrario il babbuino
è molto riflessivo
e non si fa mai prendere
dal panico.
E quindi
non si mosse.
[Przeciwnie, małpa / jest bardzo rozważna
i nigdy nie panikuje. / / Z tego powodu / się nie rusza.]
*
Il babbuino guardava,
rideva,
e non si muoveva.
[Małpa patrzyła, / śmiała się / i nie poruszyła się.]
*
— Ehi, Rana! / Fai qualcosa presto!
Stasera la luna non ci sarà, lo hanno detto le oche!
— E allora?
[ — Hej, Żabo! / Szybko, zrób coś! / Dziś wieczorem
nie będzie księżyca. Powiedziały o tym gęsi.
— Co z tego?]
*
E infatti l’anatra,
che è parente delle oche,
sentì e trasmise il messaggio immediatamente.
[I rzeczywiście, kaczka, / która jest krewną gęsi,
usłyszała i przekazała wiadomość natychmiast.]
*
— Ehi, Gufo! / Fai qualcosa! / Stasera
la luna / non ci sarà, / lo hanno detto / le oche!
[ — Hej, Sowo! / Zrób coś! / Dziś wieczorem
nie będzie księżyca. Powiedziały o tym gęsi.]
— Non è un mio problema,
vattene piccoletta!
[ — To nie jest mój problem
spadaj, maleńka!]
*
Allora il babbuino,
dopo averci molto pensato,
decise di scendere dal suo albero.
[Małpa / po tym, jak długo myślała, / zdecydowała się zejść ze swojego drzewa.]
*
La luna, che era molto comprensiva,
salì veloce in cielo per far smettere
di quaqquare le ache, far dormire la tigre,
indicare la strada alle lucciole
e rilassare i pesci.
[Księżyc, który był bardzo wyrozumiały, / pojawił się szybko na niebie, by zatrzymać / gęganie gęsi, umożliwić spanie tygrysowi / wskazać drogę robaczkom świętojańskim / i zrelasować ryby.]
Cristina Petit, La notte in cui la luna sparì,
ilustr. Koson Ohara,
Pulce Edizioni, Santarcangelo di Romagna 2021.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz