14. Poezja fizyczności czasu

 wpis przeniesiony 27.02.2019. 

Nie dojrzałam jeszcze do damskiej torebki, ale mam dziewczęcą, plecioną torebusię, z której dzisiaj, ku memu zaskoczeniu, wyjęłam zapomniane karteczki i aż się uśmiechnęłam.

Seminarium Janka Przeora (Podstawy Psychologii Procesu w Naukach Ścisłych) zaliczyłam w zeszłym roku, ale w zeszłym tygodniu byłam akurat w Przemianach, gdy tegoroczna edycja seminarium dotarła do końca. Janek, w ramach tego spotkania, ma w zwyczaju znieczulać poprzez rozwieszanie fantastycznych karteczek z cytatami na ścianach, lustrach, drzwiach. Dwa takie cytaciki tak bardzo mi się podobały, że użebrałam u Janka pozwolenie na zawłaszczenie ich wydrukowanej wersji. No i wpadły mi dzisiaj w ręce, ponownie.

Szybciutko, mam potrzebę mieć je w wersji cyfrowej w pojemnej szufladzie mego bloga:

Czas…
Zbyt Wolny dla tych, którzy Czekają,
Zbyt Szybki dla tych, którzy się Boją,
Zbyt Długi dla tych, którzy są w Żałobie,
Zbyt Krótki dla tych, którzy się Radują,
Lecz dla tych, którzy kochają,
Czas nie istnieje.

Henry Van Dyke (1852–1933), poeta.

Czas jest tym, co chroni wszystko
przed wydarzaniem się jednocześnie.

John A. Wheeler (1911–2008), fizyk teoretyczny.