1769. Off

 wpis przeniesiony 21.03.2019. 
 (oryginał z zawieszkami) 

Większość mego życia, całe dorosłe, jest życiem bez telewizora. W trakcie czytania tej książki przestałam włączać radio. Wycofałam się do środka siebie. Zdystansowałam się wobec społecznego wymiaru życia. Na ściemę nie chcę marnować ani chwili.

[…] jedynym wyborem prawdziwie demokratycznym jest wybór przez losowanie.

*

Nie ma powodu, by gardzić demokratycznymi wyborami. Chodzi tylko o to, by obstawać przy tym, że nie są one same przez się wskazaniem Prawdy — przeciwnie, z reguły zmierzają do tego, by odzwierciedlać panującą potoczną opinię określoną przez rządzącą ideologię.

*

Kapitalizm jest wyjątkowy dlatego, że stanowi jedyne w swoim rodzaju połączenie wolności i równości z wyzyskiem i dominacją.

*

Słowa nigdy nie są „tylko słowami”. Mają wagę, bo definiują kontury tego, co możemy zrobić.

*

„Oprócz powietrza, ziemi, wody i ognia to pieniądz jest piątą naturalną siłą, z którą najczęściej musi się liczyć człowiek”. Jeśli ktoś ma co do tego wątpliwości, rzut okiem na ostatni kryzys finansowy w zupełności wystarczy, by je rozwiać.

*

Tymczasem w przypadku kryzysu finansowego konieczność natychmiastowego działania była bezwarunkowa, natychmiast trzeba było znaleźć niewyobrażalne sumy pieniędzy. Ratowanie wymierających gatunków, obrona planety przed globalnym ociepleniem, ratowanie chorych na AIDS i tych, którzy umierają z powodu braku funduszy na drogie terapie, ratowanie głodujących dzieci… to wszystko może trochę poczekać. W odróżnieniu od tego wezwanie: „Ratujmy banki!”, to bezwarunkowy imperatyw, na który trzeba odpowiedzieć natychmiastowym działaniem.

*

To prawda, że często mówimy o czymś, zamiast robić, jednak czasami robimy rozmaite rzeczy, by uniknąć myślenia i rozmawiania o nich.

*

Jedyną prawdziwą niespodzianką związaną z kryzysem finansowym z 2008 roku jest osobliwa łatwość, z jaką zaakceptowano tezę, że nie dało się go przewidzieć i że uderzył w rynki niespodziewanie.

Slavoj Žižek, Od tragedii do farsy, czyli jak historia się powtarza,
przeł. Maciej Kropiwnicki i Barbara Szelewa,
Wydawnictwo Krytyki Politycznej, Warszawa 2012.
(wyróżnienie własne)