5290. Czekariat (LXIII)

fot. Hawwa, fragmenty.

Tak to już jest, że mija wy­star­cza­jąco dużo czasu i ból czuje się już tylko pra­wie cią­gle. Tak że da się wy­trzy­mać. Można tę­sk­nić, nie krzy­cząc za każ­dym ra­zem. Przy­tu­lać, nie pła­cząc co rusz. Śmiać się i nie czuć przy tym wy­rzu­tów su­mie­nia.
     Ży­cie to­czy się da­lej. Nie daje nam in­nego wy­boru.

*

Nie wiem, gdzie te­raz je­steś, przy­ja­cielu,
Ale za sto lat wi­dzimy się znowu.

*

Na­dejdą wio­sna i lato. To pra­wie nie do znie­sie­nia. A po­tem je­sień, krótka ni­czym mru­gnię­cie okiem, za­nim zima znów za­pa­nuje na nowo. Ży­cie nie to­czy się da­lej, za­czyna się od nowa, znów wszystko jest moż­liwe.

Fredrik Backman, Zwycięzcy, przeł. Anna Kicka,
Wydawnictwo Marginesy, Warszawa 2023.