5649. Zamieniając ziarnka piasku w perły (XII)

dlaczego nie chce i co
by się wtedy stało?
*
skojarzenia odblokowują.
KD • Teachers
wypowiedziana,
zaadresowana energia
staje się obecna.
*
puść sen w ruch.

★ ★

Pewnego ranka wstaję,
wychodzę z domu,
w ścieżce jest dziura,
nie zauważam jej,
i wpadam do środka.

Następnego dnia…
wychodzę z domu,
nie pamiętam o dziurze na ścieżce,
i znów do niej wpadam.

Trzeciego dnia,
wychodzę z domu, starając się pamiętać,
że na ścieżce jest dziura,
jednak
i tak o tym zapominam,
i wpadam do dziury.

Czwartego dnia,
wychodzę z domu, starając się pamiętać,
o dziurze w ścieżce,
pamiętam o tym,
lecz mimo to,
nie widzę dziury
i wpadam do niej.

Piątego dnia
wychodzę z domu,
pamiętam, że nie wolno mi zapomnieć
o dziurze na ścieżce,
więc idę, patrząc pod nogi
i widzę ją,
lecz mimo to,
wpadam do niej.

Szóstego dnia
wychodzę z domu,
pamiętam o dziurze w ścieżce,
idę, szukając jej wzrokiem,
widzę ją,
próbuję ją przeskoczyć,
ale wpadam do środka.

Siódmego dnia
wychodzę z domu,
widzę dziurę,
rozpędzam się,
skaczę,
czubkami stóp ocieram się o przeciwległą krawędź,
ale to nie wystarcza i wpadam do dziury.

Ósmego dnia
wychodzę z domu,
widzę dziurę,
rozpędzam się,
skaczę,
i ląduję po drugiej stronie!
Jestem tak dumny, że mi się to udało,
że z radości skaczę do góry…
a kiedy to robię,
znów wpadam do dziury.

Dziewiątego dnia
wychodzę z domu,
widzę dziurę,
rozpędzam się,
przeskakuję ją
i idę dalej.

Dziesiątego dnia,
uświadamiam sobie
akurat dziś,
że dużo wygodniej jest iść…
drugą stroną ulicy.

Jorge Bucay, Opowiastki do przemyślenia,
przeł. Magdalena Olejnik, Zysk i S-ka, Poznań 2021.
(wyróżnienie własne)