Sadownik:
(dzwoni)
Wracam!
Jabłoń:
Jak to? Dopiero dziesiąta?
Źle się bawisz?
Sadownik:
Nie. Ale skoro za kilka dni mamy rocznicę ślubu,
to trzeba się nacieszyć jeszcze dziesiątką
zanim się skończy.
Jabłoń:
No to dawaj!
Jabłoń, która nie rodzi, należy wyciąć, usłyszałam.
Jak to jest: żyć, być, śnić i nieprzerwanie marzyć,
gdy prawie ci wmówiono, że jesteś taką Jabłonią?
Jak to jest kwitnąć przez cały rok? Rozkwitać każdego dnia?
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz