Jabłoń:
(wpadła na rehabkę i od drzwi się chwali,
że 50 kg po raz pierwszy na suwnicy zrobiła)
Oj Tè:
(uśmiecha się z przekorą)
Na jednej nodze?
Jabłoń:
(teatralnie zniesmaczona)
Ręce do ziemi mi opadły!
(i poszła robić swoje)
Jabłoń, która nie rodzi, należy wyciąć, usłyszałam.
Jak to jest: żyć, być, śnić i nieprzerwanie marzyć,
gdy prawie ci wmówiono, że jesteś taką Jabłonią?
Jak to jest kwitnąć przez cały rok? Rozkwitać każdego dnia?
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz