wpis przeniesiony 7.03.2019.
(oryginał z zawieszkami)
Nie ma ludzi niepotrzebnych.
Nie ma historii nieistotnych.
Nie ma chwil nieważnych.
To jedyne, co umiem na słowa przetworzyć, gdy oglądam te dyptyki... wracam do nich dotykając sensu, pulsu i otwartości prawdziwego życia... myślę o odwadze wszystkich zaangażowanych w ten projekt... chapeau bas!
Klara Behrens,
fot. Walter Schels, źródło.
Wow, to wszystko co jestem w stanie wykrzesać po obejrzeniu tych fotografii. Mam tylko jedną myśl - oczy, to wyraz naszej duszy. One nie kłamią. W nich jest wszystko, nawet wszechświat. Pary dobrych oczu szukam.
OdpowiedzUsuńOglądam kolejny raz. Ciągle w ciszy i zadumie. Ale właściwie nie myślę o tym co z nami po śmierci, raczej pochylam się nad tym czego doświadczamy przed, o smutku, rodności, gniewie, złości i... o spokoju, który po nich następuje. Przypomina mi się też Freddie Mercury i jego ostatnie spojrzenie do kamery... bezsłowne pożegnanie całego świata.
OdpowiedzUsuń