pierwsze forsycje na osiedlu wypatrzyłam
zaledwie dwa dni temu.
to cudo zachwyciło mnie sobą, gdy wyszłam z pracy.
wychodząc z rehabki wypatrzyłam stado kwitnących śliw,
a pod domem powitały mnie kwitnące magnolie.
kiedy to się stało? nie wiem.
Jabłoń, która nie rodzi, należy wyciąć, usłyszałam.
Jak to jest: żyć, być, śnić i nieprzerwanie marzyć,
gdy prawie ci wmówiono, że jesteś taką Jabłonią?
Jak to jest kwitnąć przez cały rok? Rozkwitać każdego dnia?
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz