Jabłoń:
(wchodząc wczoraj po południu do jadalni)
Jaki słodki łoś!
Orzeszek:
To nie łoś, to renifer.
Pan Renifer:
(niczym świąteczna boża krówka zagadał do Jabłoni)
Cykniesz mi portrecik?
Jabłoń:
Pewnie, że cyknę!
(cyknęła dziś)
Jabłoń, która nie rodzi, należy wyciąć, usłyszałam.
Jak to jest: żyć, być, śnić i nieprzerwanie marzyć,
gdy prawie ci wmówiono, że jesteś taką Jabłonią?
Jak to jest kwitnąć przez cały rok? Rozkwitać każdego dnia?
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz