dwa przystanki autobusem. ● myślę o moim świecie, że taki skurczony.
klepnęła mnie w ramię świadomość, podrzucając pytanie:
dlaczego uważasz, że dalej to lepiej?
dlaczego wydaje ci się, że musi być bardziej, mocniej, szybciej, więcej?
ツ
Jabłoń, która nie rodzi, należy wyciąć, usłyszałam.
Jak to jest: żyć, być, śnić i nieprzerwanie marzyć,
gdy prawie ci wmówiono, że jesteś taką Jabłonią?
Jak to jest kwitnąć przez cały rok? Rozkwitać każdego dnia?
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz