fot. Saxifraga, fragment.
| Rozzłoszczony, w wymiarze absolutnym, | ||
| zamykam | ||
| oczy i spoglądam głęboko. | ||
| Gdy | ||
| trzysta lat przeminie, | ||
| gdzie | ||
| będziesz ty, a gdzie ja? |
Thích Nhất Hạnh
(1926–2022)
Jabłoń, która nie rodzi, należy wyciąć, usłyszałam.
Jak to jest: żyć, być, śnić i nieprzerwanie marzyć,
gdy prawie ci wmówiono, że jesteś taką Jabłonią?
Jak to jest kwitnąć przez cały rok? Rozkwitać każdego dnia?
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
:)
OdpowiedzUsuń