5806. Z oazy (CCCXLIII) // Panna cotta (CLX)

Co­tygodniowe odliczanie literek, dwa, poślizgnięte na wrażeniach z fotofestiwalu. Smacznego prezentoczytania ciąg dalszy. Czekałam na tę książkę pra­wie dwa lata. To był ostatni gwizdek, by ją przeczytać. Spo­dziewałam się od­ro­bi­ny historii czer­wo­nej stajni. Nie ma jej w tej opowieść. Jest za to nie­by­wa­ła cie­ka­wostka do­ty­czą­ca ory­gi­nalnego octu balsamicznego z Modeny.

     — Ah, la macchina... Ma perché è rossa?
     — È rossa come il fuoco. Questa macchina ha il fuoco dentro.
           [  — Aaa, samochód… Ale dlaczego czerwony?
               — Jest czerwony jak ogień. Ten samochód ma w środku ogień.

🖇

     — Bene, molto bene. Allora, si­gno­ri­na Wolf, è pronta per questa esperienza?
     — Credo di sì...
     — È sicura?
     — Sì, ma perché mi fa questa domanda?
     — Perché questa non è una macchina come le altre. Si guida con i piedi, con le mani, con il cuore e la testa.
          [   — Dobrze, bardzo dobrze. Więc, panno Wolf, jest pani gotowa na to doświadczenie?
               — Myślę, że tak…
               — Jest pani pewna?
               — Tak, ale skąd tyle pytań?
               — Ponieważ to nie jest samochód jak inne. Prowadzi się go stopami, dłońmi, z sercem i głową.]

🖇

     — Il motore non è silenzioso, è rumoroso.
     — Quello non e rumore, il rumore di un motore Ferrari è come una musica.
          [   — Silnik nie jest cichy, jest głośny.
               — To nie hałas. Odgłos silnika Ferrari jest jak muzyka.]

🖇

     — È in ritardo.
     — A me sembra velocissimo. — dice Monika.
     — Non sto parlando del mio pilota, ma di Lei, signorina.
     — Mi dispiace, ma sono venuta con una Fiat 500, non con una Ferrari.
     — La Fiat 500 è una grande macchina, deve avere rispetto.
     — Sì, mi scusi.
     — È pronta per guidare “la rossa”?
          [   — Jest spóźnion_.
               — Mi wydaje się piekielnie szybki — powiedziała Monika.
               — Nie mówię o moim pilocie, ale o pani.
               — Przykro mi, ale przyjechałam Fiatem 500, nie Ferrari.
               — Fiat 500 to świetny samochód, zasługuje na szacunek.
               — Tak, przepraszam.
               — Gotowa jest pani poprowadzić „czerwonego rumaka”?]

Giovanni Ducci, La Rossa,
Alma Edizioni, Firenze 2015.
(wyróżnienie własne)

     — No, è aceto balsamico di Modena.
     — Ah è buonissimo sull’insalata.
     — L’aceto balsamico dà gusto a tanti cibi, non solo all’insalata. Lo sa quanto tempo ci vuole per fare una bottiglia come questa? Dodici anni.
     — Dodici anni? Per fare una bottiglia così piccola?
     — Sì. Dodici anni.
[   — Nie, to oryginalny ocet balsamiczny z Modeny.
     — Ha, jest wspaniały do sałatek.
     — Ocet balsamiczny nadaje smak wielu potrawom, nie tylko sałatkom. Czy wie pani, ile czasu potrzeba, by otrzymać taki ocet? Dwanaście lat.
     — Dwanaście lat? By otrzymać tak małą buteleczkę?
     — Tak. Dwanaście lat.]

(tamże)