wpis przeniesiony 9.03.2019.
(oryginał z zawieszkami)
Ars powiedział:
— Jesteś drobniutka.
Owinęłam te słowa niczym drogi klejnot. A gdy wracaliśmy do domu zapytałam Sadownika:
— Naprawdę jestem drobna?
Zdziwił się, że pytam. Zdziwiłam się, że nigdy wcześniej to do mnie nie dotarło. Ja, ktoś kto zbyt często czuł się słoniem w składzie porcelany; ktoś, kto większość swego życia patrzy na świat z góry; ktoś, kto tylko w Sadowniczych ramionach niezmiennie czuje się drobinką.
Długą drogę przebyły te słowa do mego zrozumienia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz