wpis przeniesiony 23.03.2019.
(oryginał z zawieszkami)
Jestem zagorzałą przeciwniczką czasownika zasługiwać, w szczególności w kontekście relacji korzonkowo-rodzinnych. Albo w relacji z drugim człowiekiem coś mi klika, albo nie. Nie ma w tym winy człowieka, ani mojej — w ogóle nie ma w tym miejsca na żadną winę — po prostu nie kliknęło, nie zaskoczyło, nie działa, chemii brak, wspólnego snu nie ma i już.
Mimo to, uwielbiam poniższy cytat i ponieważ łomolę głosem wyciągniętym z Billie, to upuszczam, by mieć pod ręką i słowa, i nutki.
W nosie miałam całą resztę… Kocham tylko tych, którzy na to zasłużyli.
I mojego psa.
Anna Gavalda, Billie, przeł. Paweł Łapiński,
Wydawnictwo Literackie, Kraków 2014.
Jean Jacques Goldman, A Nos Actes Manqués.
Do wszystkich moich tęsknot, niepowodzeń, moich prawdziwych słońc
Wszystkich dróg, które nie zostały pominięte
Do wszystkich przegapionych okazji, moich złych snów
Do wszystkich ludzi, którymi się nie stałem
A tous mes loupés, mes ratés, mes vrais soleils
Tous les chemins qui me sont passés à côté
A tous mes bateaux manqués, mes mauvais sommeils
A tous ceux que je n'ai pas été
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz