dotykałam wczoraj swojej skończoności. zbieram się.
chciałabym, by było to napisane w czasie przeszłym, ale powinno być, że.
od wczoraj dotykam swojej skończoności. zbieram się.
Mari Boine, Vuoi Vuoi mu.
Jabłoń, która nie rodzi, należy wyciąć, usłyszałam.
Jak to jest: żyć, być, śnić i nieprzerwanie marzyć,
gdy prawie ci wmówiono, że jesteś taką Jabłonią?
Jak to jest kwitnąć przez cały rok? Rozkwitać każdego dnia?
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz