— pomijając fakt, że to nic nie daje, naprawdę uważasz, że masz czas, by martwić się? — zapytała jakaś przytomna figura wewnętrzna.
— nie bardzo — przyznałam z niechęcią.
— no właśnie.
21/366
Jabłoń, która nie rodzi, należy wyciąć, usłyszałam.
Jak to jest: żyć, być, śnić i nieprzerwanie marzyć,
gdy prawie ci wmówiono, że jesteś taką Jabłonią?
Jak to jest kwitnąć przez cały rok? Rozkwitać każdego dnia?
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz