Jabłoń:
(zdrowiejące odruchy zaczyna mieć i wgapia się
w wystające spod Sadowniczej koszulki futro torsowe)
Mniam, mniam.
Sadownik:
(udaje, że mu to w ogóle nie sprawia przyjemności)
Nie śliń się!
Jabłoń:
Czemu nie? Kulawi też się kochają!
Jabłoń, która nie rodzi, należy wyciąć, usłyszałam.
Jak to jest: żyć, być, śnić i nieprzerwanie marzyć,
gdy prawie ci wmówiono, że jesteś taką Jabłonią?
Jak to jest kwitnąć przez cały rok? Rozkwitać każdego dnia?
poniedziałek, lutego 22, 2016
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz