Jabłoń:
(wczoraj werbalnie podziwia wyczyn Trine)
Jesteś WIELKA!
Trine:
Całe sto siedemdziesiąt sześć.
Jabłoń:
Wielkość nie jest o wzroście.
Trine:
Z twoich ust brzmi to przekonująco.
Jabłoń:
(nie porzeczka, ryknęła śmiechem)
Jabłoń, która nie rodzi, należy wyciąć, usłyszałam.
Jak to jest: żyć, być, śnić i nieprzerwanie marzyć,
gdy prawie ci wmówiono, że jesteś taką Jabłonią?
Jak to jest kwitnąć przez cały rok? Rozkwitać każdego dnia?
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz